Modeshow in "De Kievitshorst"/De catwalk was er niets bij

Altijd heb ik graag door de straten van mijn geboortestad gewandeld....
Op de tweeëntwintigste september jl. was ik op weg om via de Beneluxlaan het grote Zorgcentrum te bereiken dat bij aankomst hoog voor me oprees met haar sequenties van eendere ramen, waarachter de appartementen van de bejaarden schuilgaan en dat op haar gevel trots de naam "De Kievitshorst" draagt.
Hoewel de zon nog warm was kondigde een nieuw seizoen zich aan; alle reden voor een modeshow, die hier gehouden zou worden.
Verschillende dames en heren hadden zich al verzameld in de zaal en keken kennelijk verwachtingsvol uit naar het evenement; al was het niet om een aankoop te doen, het beloofde toch een mooie show te worden die het bekijken waard zou zijn en die toch enige afleiding zou bieden te midden van de wellicht saaie dagen of als men tobde met gezondheidsklachten.
Drie paspoppen, die in de verte waren opgesteld toonden als "voorproefje" alvast enige kledingstukken; een jurk, een bloes en een pantalon in gedempte herfsttinten, heel draagbaar voor het aanstaande seizoen.
Precies om half drie kondigde de "Lady Speaker" van deze dag, een mevrouw voor wie de jaren ook gingen tellen, maar die dit nog aardig geflatteerd en gemaskeerd had, aan, dat het spektakel kon beginnen. Zij had het over "leuke modeflitsen" waarvan men zou kunnen genieten en zou het woord "dames", waarmee zij het publiek vererend aansprak om de drie woorden gebruiken. ("Wat denkt u van deze stof, dames?"/"Dit is iets voor de dames met een grotere maat")
Na afloop zou men kunnen snuffelen in de rekken, zo beloofde zij, waar allerlei leuke koopjes te vinden zouden zijn.
En daar verschenen de mannequins, eveneens 55+-dames, genaamd Billy, Trudy en Anne en zij werden met een applaus begroet en na iedere presentatie zou men eveneens enthousiast in de handen klappen.
Vol belangstelling sloeg het publiek, bestaande uit vele dames en een enkele heer de show van de drie mannequins gade, die elegant, zelfverzekerd en vriendelijk, maar op professionele wijze voor hun ogen paradeerden, gekleed in chique pantalons, T-shirts, vestjasjes, rokken en zelfs in een grijze, wollige caoe; het geheel uiteenlopend van sportief tot klassiek en in de nieuwe modekleur turquoise, smaakvol gecombineerd met bruin, groen, zwart of grijs.
En ook de kleur paars doet het goed, vooral ook omdat ze het gezicht zo flatteert.
Een zwaar gehandicapte mevrouw, in een rolstoel en met een "zuurstofslangetje" om het hoofd met de grijze, warrige haardos, betast op uitnodiging van een mannequin keurend en prijzend de stof van een lang, wollig vest en ergens hoor ik iemand zeggen: "Dat zijn de kleuren die ik zoek" en iemand anders merkt op: "Dè vèn ik schóón"
De prijzen van de kledingstukken van de herfst- en wintercollectie variëren, maar zijn zeker betaalbaar.
Tenslotte gingen vele dames snuffelen in de kledingrekken om iets van hun gading uit te zoeken.
De show was buiten verwachting geslaagd.....