Alle inzendingen over ouderen

Het is een stille, grijze novemberdag als de BoodSchappenPlusBus van start gaat bij "De Reyshoeve", een bejaardencentrum in de Tilburgse wijk "De Reeshof" en koers zet naar het Winkelcentrum Wagnerplein met "aan boord" drie oudere, grijze dames, een vrijwilliger als chauffeur, een eveneens vri...

De Jacobushoeve, mij voorheen onbekend, is ergens op het Brabantse platteland gesitueerd, in het buitengebied. We gaan daar heen in december als de winter de wereld al in zijn greep heeft en overheerst en als de kou in de lucht zit. De dames en heren van ons gezelschap zullen zich scharen rond ee...

....en op dat bankje in het park, waarover Vondels zwarte stenen gestalte met nietsziende ogen scheen te waken; op dat bankje, naast mijn tante, kregen de woorden die ik uitsprak over mijn ziekte, ouderdom en ongeluk een zelfstandige werking, alsof woorden altijd, noodzakelijkerwijs, een waarheid be...

Het was een beeldje van een trotse, fiere meeuw met keurig opgevouwen, strak wit verenpak, zittend op de sokkel van een zwarte steen, dat ik aantrof in een zaak voor huishoudelijke artikelen. Mijn blik viel erop; het stond daar onopvallend tussen geurkaarsen en andere parafernalia. Ik wilde het m...

Afgelopen week was het dan zover: we waren voor de Burgerlijke Stand op 27 augustus 1959 met elkaar in het huwelijk getreden. Voor deze lange verbintenis van 65 jaar, ook wel briljanten bruiloft genoemd, kwamen de pers en de wethouder van Goeree Overflakkee op de koffie. We ontvingen zelfs een felic...

Toegegeven: als begin is de kop al verwarrend rommelig, maar ik weet geen betere te verzinnen, aangezien mijn inzending even zo verwarrend en als “van de hak op de tak springend” zal kunnen overkomen. Desondanks zal ik trachten er een enigszins logische lijn in te brengen. Gaat-ie, komt-ie . . ....

Voor het eerst wachtte mevrouw die zondagmiddag al op mijn komst, althans dat bleek duidelijk doordat ze in de septemberzon heen en weer drentelde achter haar rollator vóór de hoofdingang van het Zorgcentrum en mij blij begroette bij mijn aankomst. Het vertrouwen tussen ons was gegroeid en ik w...

Altijd zal ik me blijven herinneren hoe mevrouw Van Keulen in haar uitspraak de letter "a" vervormde tot "oa". "Waolwijk" zei ze en "zoaterdag". Ook weet ik nog goed hoe ze haar identiteitsbewijs een "intentiebewijs" noemde. Ik hield zeker van haar om de manier waarop ze me haar vertro...

De man, vergezeld door het kleine, zwarte hondje met het Schnautzer-achtige kopje, solliciteert kennelijk naar een zingeving voor zijn dag en voor zijn leven als hij voor de zoveelste keer paradeert in het park naast de snelweg met zijn kleine kameraad. Soms neemt hij het hondje op schoot. Wordt ...

"Ik heb er geen zin aan" verklaarde mevrouw in navolging van de befaamde en tragisch vermoorde coryfee van de Nederlandse politiek Pim Fortuyn. Ze doelde met die frase op de door haar zozeer geliefde mokkagebakjes die ik steeds voor haar had meegebracht. We schreven 2011. In Japan woedde een ts...

De chique appartementen, het zwembad en het restaurant waar de exquise specialiteiten worden geserveerd, nemen het straffe en onbarmhartige regime van de eenzaamheid, van het verval en van het naderende levenseinde dat hier onverkort heerst, niet weg. Een langwerpige vijver voor de deur van het i...

We schrijven juni 2024. Een nieuwe zomer begint en zij legt zich over de oude wereld met een milde, weldadige atmosfeer en een vaak bedekte hemel. De bomen staan in zomertooi en hun takken wiegen in een zwakke bries. Ik ben een zomerkind. Eenenzeventig jaar geleden werd de bonte, veelkleurige wereld...

Lijn vijf bereikte tenslotte haar halte aan de Brucknerlaan, gesitueerd aan de overzijde van de massieve woontoren, genaamd "De Heikant". Wankelend op mijn benen vroeg ik, eenmaal ingestapt, een oudere dame of ik naast haar mocht komen zitten. Mevrouw stond dit van harte toe. De leeftijd had ons b...

Vele ouderen komen samen in de eetzaal van Huize "De Heikant". Vazen met kunstbloemen staan opgesteld in de hal, mogelijk om een opgewekte stemming teweeg te brengen bij de bewoners en om hun moreel enigszins op te vijzelen. Velen zijn vergezeld van hun rollator, hun onmisbare steun. Mevrouw de...

Het vormt een "epitheton ornans", een "versierende benaming" waarmee men de bejaarde dames aanduidt; de trotse, krachtige en sterke weduwen in wiens gezelschap ik me vaak bevind. De kroon van hun grijze haar vormt hun sieraad en zij trotseren moedig de kwellingen van hun eenzaamheid nu hun levens...

Onlangs ontmoette ik opnieuw de oudere mevrouw aan wie ik jaren geleden als een triomf, als een trofee mijn bundeltje met schrijfwerk durfde te overhandigen. Haar grijze haar ligt als een achtenswaardige krans gespreid over haar schedel en de blik uit haar diepliggende, alwetende, wijze oude ogen b...

"We moeten als senioren maar solidair met elkaar zijn, vindt u ook niet?" stelde ik voor aan de grijsharige, res[ectievelijk zwartharige dames naast mij op het bankje op het Stadhuisplein. "Daar hebt u gelijk in, mevrouw, want we hebben niets te verliezen!" repliceerden zij. Ze schikten wat op e...

Ik moet tot hun voordeel toegeven dat de gezichtsuitdrukking van de jonge dames en jonge mannen vaak wel meelevend en vriendelijk is. Toch blijft het mij soms onduidelijk waarom dit het geval is. Dat ik mij strompelend voortbeweeg en wankelend op mijn oude aftandse benen mijn evenwicht tracht te bew...

In de woning in Goirle, die ik zestien jaar geleden zo vaak betrad met mijn inmiddels lang overleden ouders, woont nog altijd oude Marianne, nu 86 jaar, eens de trouwe huishoudelijke hulp van mijn moeder. Na zestien lange jaren, gekenmerkt door tal van gebeurtenissen en excessen, die zich als het ...

De Tilburgers herinneren zich doorgaans hun eerste dansles nog goed. "Het was bij het Wit Perdje in de Heikant", verklaarde de meneer die ik ontmoette in het restaurant van het Twee Steden Ziekenhuis. De heupoperatie stond voor hem op stapel en ik zag dat hij enigszins trok met zijn linkerbeen. ...

Mijn blik vernauwt en versmalt zich tot een enge, beperkte sfeer en kring, tot een klein universum. De machtige vleugels die mij droegen en die ik kon uitslaan dragen mij nog nauwelijks en zij laten het afweten. Op mijn schouders draag ik als een rotsblok het gewicht van de ervaring, van het verdrie...

De lichtblauwe hemel van augustus is als met een kleurpotlood ingekleurd. Hij overkoepelt de gebouwen van "Het Boshuis" en een zoele wind verfrist de gelederen. Kennelijk om de zaak op te sieren liggen vóór het gebouw wat stenen en keien, zorgvuldig en sierlijk gerangschikt, gelardeerd met helge...

Ik naderde het danteske groepje vóór het kraampje waarin Indonesische lekkernijen werden verkocht. "Hoe gaat het?" vroeg mevrouw. "Het gaat wel", antwoordde ik. "Niet altijd zeggen dat het goed gaat", merkte de heer in de rolstoel op. "Het gaat niet goed en het gaat niet slecht", was d...

We spraken elkaar aan met de half-eerbiedige, half-respectvolle eretitels "u" en "mevrouw". Ze was twintig jaar ouder dan ik hoewel mijn zeventigste levensjaar nu ook begonnen was en ze droeg haar krullerige grijze haar als een engel uit de Barok. Gaandeweg smolt het aanvankelijke wederzijdse...

De woontoren van Huize "De Heikant" verheft zich aan de Brucknerlaan. Ze biedt woonruimte aan vele ouderen die vaak de centrale hal aandoen waar, eventueel ter bevordering van het moreel, fleurige bloemen in riante vazen zijn opgesteld. Vriendelijke en voorkomende senioren zijn hier altijd wel ber...

Te midden van de Tilburgse cafés neemt etablissement "De Spaarbank" zeker haar bijzondere en rechtmatige plaats in. Het is gesitueerd aan een vijfsprong van straten. Een ruim lokaal is gelardeerd met rustieke houten tafels en stoelen en het opent het uitzicht op een oud, monumentaal pand waartege...

‘En dit is mijn besluit en daarmee zult u het moeten doen.’ Met deze zin sluit De Rijdende Rechter uit het gelijknamige televisieprogramma zijn uitspraken steevast af. Zijn eindoordeel staat daarmee onherroepelijk vast. Het is zoals het is. Zijn zin zou ook kunnen worden uitgesproken door een a...

De soms genoemde ervaring en levenswijsheid, die men senioren en bejaarden toekent, is m.i. gewoon een opstelsom van butsen, blauwe plekken en mentale teleurstellingen, op hun levenspad tot nu toe opgelopen en waaruit deze leeftijdsgroep lering heeft getrokken. Dat is positief bedoeld, want goede ra...

In Zorgcentrum "De Heikant" was het niet ongezellig op een dag in januari die nog kenmerken droeg van een onstuimige en felle winter zoals een heftige, gure wind en vlagen van regen die een stormachtig karakter droegen. In de eetzaal keken sommige ouderen enigszins verbijsterd, verbaasd en nieuwsg...

De Regiotaxi heeft op een zondagmorgen de stad omcirkeld en ik heb de troosteloze bebouwing van de buitenwijk willens en wetens aanschouwd. Tenslotte moesten we onvermijdelijk het Zorgcentrum, genaamd "Boshuis" bereiken, dat is verrezen in de plaats van de onlangs gesloopte en met de grond gelijk ...