Laat geluk
Ze leefde de laatste jaren op chips en pinda's.
Haar gewicht was opgelopen tot tachtig kilo sinds de neerslachtigheid had toegeslagen; neerslachtigheid om drie mislukte huwelijken, neerslachtigheid om onwillige, moeilijke, ongezeglijke dochters, die haar in het gezicht uitscholden en uitlachten, die haar liefde meedogenloos afwezen.
Ze liet haar borsten er maar afhalen. Ze wilde toch dood sinds lange tijd en ze hoopte dat de kanker, die weliswaar niet aangetoond was, het voorportaal betekende van het einde, dat zij vurig wenste.
Ze herstelde onverwacht van de operatie en van haar depressie en ging sporten, eigenlijk om onduidelijke redenen, maar ze wilde de schoonheid van het weliswaar verminkte lichaam ondanks alles in ere herstellen.
Het lichaam, mishandeld en miskend, het trouwe lichaam, gehoorzaamde nog. Op vierenzeventigjarige leeftijd vond zij door de sport geluk; een laat geluk, een kortdurend geluk, maar een geluk dat haar haar hele leven onbekend was gebleven
Geplaatst in de categorie: emoties