Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Het geheugen, hoeveel Gb?

Zittend in mijn stoel bedacht ik ineens dat gisteren net liggend in bed me de gedachte te binnenschoot om over geheugen te willen schrijven, domweg omdat er zo vreselijk veel mensen dement worden en zijn. Wat zou je doen, als je dingen vergeet, vooropgesteld dat je het door hebt dat je inderdaad dingen gaat vergeten!? Als je net in de beginfase van dementie zit, kun je boos worden omdat je simpele dingen vergeet. Dat weet ik uit ervaring, omdat het van dichtbij meegemaakt is. Boos worden omdat je bijvoorbeeld er in de winkel achterkomt dat je het boodschappenbriefje thuis hebt laten liggen!

Nou beken ik eerlijk dat ik dat altijd vergeet, sterker nog, de vlag mag uit als ik het wel bij me heb, maar dit terzijde. Door de jaren heen komt er in de menselijke brein zo ongekend veel informatie binnen, dat ik me zo ontzettend verwonder omtrent de hoeveelheid die er in je hersens kunnen en ook blijven zitten, zonder stroom, zonder er een hoeveelheid bits aan vast te kunnen kleven.

Eigenlijk zijn onze hersens een gigantische grote verzameling van alle dingen die we geleerd hebben, die we onthouden hebben, die we meegemaakt hebben en die dus opgeslagen liggen in die immense grijze massa, dat is toch werelds? Ik vraag me dan af, wanneer iemand dement wordt, wat er met al die geleerde dingen gebeurt, immers is iets vergeten niet zo erg, maar wanneer je eindfase dementie hebt, dus niet eens meer weet hoe je heet, waar blijft dan alles?

In het immense niets? Wat ik me tegelijk afvraag is: hoe je aan dementie kunt overlijden, want vergeten is één ding, maar telkens weer hoor je: overleden aan de gevolgen van dementie en die snap ik niet, want je kunt toch niet doodgaan, omdat je hoofd het niet meer doet, of omdat je hersens niets meer willen doen?

We maken zo ontzettend veel mee, in alle jaren van ons leven en er zijn maar weinig mensen die zich iets kunnen herinneren van de baby- periode, de tijd erna zijn er mensen die iets terug kunnen halen van de kleutertijd, daarna komen dingen in flarden, soms wel- soms niet, soms leuk soms niet! Maar alles wat erna gebeurt, krijgt ook een plekje in de grijze massa, schooltijd, sinterklaas en zwarte piet, de kerstman, oud en nieuw, speciale verjaardagen, geboortes van kinderen, werk en vakanties! Alles wordt opgeslagen in ons hoofd, in onze mb’s. Dat is veel, heel veel.

Emoties die gepaard gaan met speciale gebeurtenissen, bedroefde zaken als het verliezen van dierbare personen, die erin hakken, alles zit in dat hoofd! Nou ga ik er klakkeloos van uit dat mensen boven de vijftig jaar komen zeg maar, dan kun je veel, heel veel info in dat hoofd kwijt! Een stickie is er niet van te maken en dat is aan de ene kant jammer, aan de andere kant misschien ook niet! Want wat moet je met een geheugenstick van iemand die op zeventigjarige leeftijd komt te overlijden? Niks toch? Maar toch, heel stiekem denk ik aan al die ontzettend geliefde personen die ik al moet missen, waarvan een paar aan de gevolgen van dementie. Wat zou ik ervoor overhebben, om bijvoorbeeld een paar stukjes van zo’n stickie af te kunnen draaien, urenlange telefoongesprekken, die soms nergens over gingen, maar zo belangrijk waren, de onverwachte bezoekjes die we tegenover elkaar aflegden!

Misschien is het de leeftijd, dat kan, maar ik blijf me verwonderen over het hoofd, het brein en het geheugen, want tjonge jonge er zou geen kast groot genoeg zijn om al die herinneringen in op te bergen, zoveel is zeker! Ik denk dat ik geen boodschappenbriefjes meer maak, kan ik ze ook niet vergeten!

Schrijver: An Terlouw, 30 november 2018


Geplaatst in de categorie: ouderen

4.0 met 2 stemmen 337



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)