Zomerkind

De bovenbuurman, die ik zelden ontmoet, omdat we in deze contreien allemaal vervreemd zijn van elkaar en omdat we langs elkaar heen leven als monniken in cellen, is jong, kennelijk gezond en stralend en florissant als ik hem ondanks alles gadesla vanaf mijn hooggelegen balkon als hij beneden in het plantsoen, langs de grasstrook, wandelt met een petieterig hondje.

De dag is eveneens stralend en helder, als een vervroegde zomerdag, maar mijn hart, dat diep van binnen in mij rust is dor, afgestorven, dood en uitgeblust alsof er geen zomer meer zal aanbreken, alsof de zomer niet meer bestaat, terwijl ik toch een kind ben van de zomer, geboren in juni, in het warmste seizoen.....

emoties doodsheid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 1 stemmen 85