Mysteries uit een verre jeugd

Het was in die tijd dat ons gezinnetje de bovenverdieping bewoonde waar de zwarte, ronde haard een centrale plaats innam en het bankstel met de goudkleurige bekleding domineerde en de radio op een tegen de wand geschoven tafel het chanson "Que sera" van Doris Day liet horen.

Raadselachtig waren voor mij de woorden van de "Waterhoogten" die weerklonken als ik me 's morgens samen met mama in de warme kamer aankleedde (Wat werd toch bedoeld met de woorden "Grave beneden de sluis?").

Ik bladerde in de geïllustreerde Verkade-albums (Wat was toch de "ruïne Grubbenvorst?" De platen waarop woeste, oprijzende golven waren afgebeeld, joegen me schrik aan.

De groene, houten poort achter het huis had een slot. Maar wat bedoelde mama met de uitdrukking "per slot van rekening?" En wat betekende het als ze zei tegen vader: "Don't speak about it?"

Ik had voor mijzelf een makker, een kameraad geschapen en had hem "Sorry Wilder" genoemd. En in mijn fantasie werd ik vergezeld door de "Duna's". Gezeten op de trap, die de bovenverdieping met de met roodbruin hout betimmerde zolder verbond, zag ik stofdeeltjes dansen in het zonlicht.....

kinderen jeugd herinneringen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.5 met 2 stemmen 120