Hartenkreten

Ode aan de ambulance medewerkers

Voor jou, in de gele bepakking, elke dag opnieuw zet je je leven op het spel.
Elke dag weer, rijden jullie op en neer, of het gaat om een ongeluk of verplaatsen van een coronapatient, je staat er altijd
Als er het noodnummer wordt gebeld, rij je met sirene en blauw licht, iedereen gaat opzij, zoals het hoort, je bent het snelst als men rekening met je houdt zodat je snel bent, waar je zijn moet!

Subliem!

Maar het meeste indruk maakte het verhaal, dat een man vervoerd moest worden naar het ziekenhuis, zijn vrouw lag daar al een aantal weken, jullie wisten dat, ook dat de vrouw zou worden overgebracht, ook wisten jullie al dat ze elkaar waarschijnlijk niet meer zouden zien. Wanneer jullie met de man aankomen, die na weken zijn vrouw weer ziet, op een brancard, ze beiden door het personeel in een kamertje gereden worden, ze daar beiden tien kostbare minuten hebben gestaan, na weken van contactverbod, het echtpaar voor de laatste keer elkaar ziet, twee handen omhoog, een laatste afscheid, want inderdaad hebben ze elkaar dan, voor de allerlaatste keer gezien.
Dat: en al die andere zaken maken dat mijn ontzag voor jullie immens zware beroep enorm groot is!

Na het vervoer van weer een coronapatiënt, moet de hele wagen worden ontsmet, geen idee hoe vaak dat is. Echter is safe zijn en blijven een prioriteit. Je bent mensen, van vlees en bloed met het hart op de goede plaats, ik bewonder jullie tomeloze inzet en wilde dit graag laten weten!

Met dankbare groet.

Schrijver: An Terlouw, 5 februari 2021