Als een schuw, schrikachtig hert.....

Ik strompel door een bosgebied met een grote, mooie bos bloemen in mijn hand....
Hier en daar fladdert een sneeuwwit vlindertje tussen het geboomte en in de verte maar toch dichtbij hoor ik het geluid van het razende verkeer op de Bredaseweg. Ik ben op weg naar locatie "Boshuis" van "De Wever", organisatie voor ouderenzorg en zal aldaar spoedig arriveren. Afgelopen maart is dit gebouw verrezen en ik had gedacht, op grond van de "reclame" op Internet dat ik me hiervan wel een grootse en grandioze voorstelling had mogen maken.

Aan de rand van het natuurgebied en dichtbij de hospice, waar wij zo vaak wandelden, is nu mijn vriendin ondergebracht in een kale kamer met alleen het hoogstnoodzakelijke. Noodgedwongen voltooit zij hier haar onmenselijke lijdensweg en ik kan haar met mijn bloemen slechts een klein stukje natuur bezorgen.

Mijn vriendin is uiterst schrikachtig en verontrust geworden als een schuw, weerloos hert dat opgejaagd wordt door een nabije bosbrand of door de dreiging van het genadeloze schot van de jager.

Aan haar uiterste kwellingen is nog een dimensie toegevoegd.....

voorziening vriendin kwellingen lijdensweg

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.7 met 3 stemmen 68