"De jongensjaren van....."

Ik had aan zijn sterfbed gezeten, terwijl de tranen als rivieren zonder doel of bestemming hun weg zochten over mijn gezicht. Hij had me gevraagd hem voor te lezen uit de roman, getiteld: "De jongensjaren van....", zijn favoriete boek uit zijn jeugdjaren. "Flink zijn" vermaande hij me bij het zien van mijn verdriet.

Hij was mijn voorvechter in mijn jeugd; hij had me beschermd en begeleid op mijn nachtelijke expedities, als ik terugkwam van feestjes of als ik naar een van de werkgevers ging waar ik niet zou slagen en waar men mij zou afdanken.

Hij had veertig jaar gewerkt als klein ambtenaartje in het Kafkaëske gebouw aan de Stationsstraat in de baan die hij niet ambieerde, waarbij hij gepest en vernederd werd om de zorg voor zijn gezin op te brengen en om de studies van zijn dochters te bekostigen.

Op zijn sterfbed was zijn hoofd veranderd in een doodshoofd. We waren altijd kameraden geweest en om hem te troosten kon ik hem slechts herinneren aan onze gezamenlijke wandeling, eens, in lang vervlogen tijd over het pad dat slingerde tussen de heidevelden op de Strabrechtse Heide onder de zon van augustus....

afscheid vader individu verdriet jeugdjaren roman h erinneringen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.5 met 2 stemmen 83