Herinneringen aan mijn mislukte carrière (vervolg)

Toen ze me bij het station tegemoet kwam lopen, groette ze me, maar het viel me zwaar haar te herkennen. Ze verklaarde me dat ze die collega was van geruime tijd geleden, van die vergaderingen in het dorp W. waar we met die andere meneer altijd naar toe gingen in die meer dan luxueuze auto.
Zijn overlijdensbericht siert nog mijn dressoir maar zijn naam en persoonlijkheid schenen bij degene die ik nu tegenkwam uitgewist als door een al te ijverige huishoudster die met haar spons razendsnel de vensters beroert. Het gezicht van mijn voormalige collega was bezet door huidlagen als verweerde gesteenten die ergens ter wereld ongetwijfeld de wanden van bergmassieven of onderaardse grotten ontluisteren.
Kennelijk had mevrouw mij nu geheel vervangen en vond het hele ceremonieel nu online plaats terwijl mij nooit meer berichten ter ore waren gekomen. Zeer zorgvuldig had ik steeds alle geestesinhouden die in mij rondtolden, woekerden dan wel floreerden ver van de blikken en buiten het bereik van de collega's gehouden zodat ik naar ik kon vermoeden bekend was komen te staan als een stupido of dombo van wie men niets meer verwachten kon.....

collega herkenning overlijden vervanging

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

5.0 met 3 stemmen 53