Toen tante ons nog altijd verwelkomde....

Vroeg in de morgen was ik vertrokken naar de zusterstad die mij zou verwelkomen....Het voertuig legde slingerend een parcours af door het labyrint van de dorpen op de route; langs de sfeerloze en desolate meubelboulevards en langs de eindeloze sequenties van woonhuizen en eengezinswoningen die uiterlijk nauwelijks van elkaar lijken te verschillen of de individualiteit van hun bewoners leken te demonstreren. Een rozerode gloed aan de horizon kondigde de nieuwe dag aan die ik zozeer verwelkomde.....

In het kleine huisje zou ik nog altijd welkom zijn bij de enige tante die de naam van onze familie nog bewaart en hooghoudt waar de anderen door de ongenadige dood als luciferhoutjes onder stormvlagen zijn afgeknapt en het leven hebben gelaten.....

Vele malen was ik al teruggekeerd in het huisje in het dorp, steeds vrezend en nog ten onrechte vermoedend dat het dit keer de laatste keer zou zijn.

Maar teruggekeerd in de provinciehoofdstad bewonderde ik nog het snel voortstromende zwarte water van een frivole stroom die een restaurant begrenst en de feeërieke zwanen, als uit een sprookjesboek gestapt die bivakkeerden aan de waterkant en soms elegant de kop in de slanke
hals legden

emoties tante bezoek

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 98