De zoons van de weduwe Broeckx-Schmitz; de jongens van Broeckx
Een wit, geëmailleerd naamplaatje met daarop de naam "Broeckx-Schmitz" in zwarte letters sierde de voordeur van het oude huis aan de Gerard de Bondtstraat. Het huis waarnaar mijn voorouders gevlucht waren na de economische malaise van de twintiger jaren van de vorige eeuw. Het kapitale huis met drie verdiepingen waarin mijn ooms en tantes, de zoons en hun echtgenotes en de dochter van de weduwe Broeckx-Schmitz, om mij heen stonden.
Ik zie hun beeltenissen op die oude foto, door de fotograaf harmonisch gerangschikt in een evenwichtige compositie. Daar zijn Guus en Gérard en daar is Willem, mijn goede vader. Allen in het nette kostuum dat nauwelijks betaalbaar moet zijn geweest en ongetwijfeld voor de gelegenheid moet zijn aangeschaft. Naast hen de zus en dochter Cecile, die het leven uiteindelijk niet meer kon dragen....
De jongens verwierven zich een echtgenote; mijn tantes en lieve moeder en allen voltooiden hun leven en lotsbestemming op eigen, unieke en individuele wijze.
De foto resteert die hen allen afbeeldt.
Geplaatst in de categorie: familie
familie
49
Geef je reactie op deze inzending:
Maar zijn Duits is abominabel slecht, ook wel door de handicaps.
Zoon werkte 10 jaar bij Schmitz Cargobull Vreden.
Het is dan ook een algemene naam.