Als het nog meevalt op de longfunctie-afdeling

Men hoeft gelukkig meestal niet af te wachten dat men op de Afdeling Longfunctie van het Elisabeth Ziekenhuis gevierendeeld wordt of de duimschroeven krijgt aangelegd. Er zijn onderzoeksafdelingen van hetzelfde medisch bolwerk die bezocht worden door ongelukkigen en gedupeerden voor wie de gang daar naar toe welhaast tot een gewoonte is geworden en voor wie het minder vanzelfsprekend is dat men er ongeschonden van af komt. Zijn laatste adem hoeft men dus doorgaans op de longafdeling niet uit te blazen maar men wordt wel verzocht te ademen door plastic slangen die gekoppeld zijn aan computerschermen waarop men het resultaat van zijn inspanningen kan aflezen dat weergegeven wordt in keurige curves en grafieken. Als het goed is ziet men dan even later zijn vlekkeloos schone longen afgebeeld op de röntgenfoto achter het bureau van de longarts, in grijstinten als twee langwerpige kwabben waar de witte strepen van de ribben doorheen schemeren en als het ware in tweeën gedeeld door de slokdarm die, verticaal en eveneens wit, haar weg naar de maag zoekt.

Het is moeilijk te begrijpen hoe men de arts geleerd heeft (in de cursus communicatieve vaardigheden?) mensen op een dergelijke manier af te schepen als mij ten deel valt, maar anderzijds rinkelt voortdurend zijn telefoon en vang ik woorden op zoals daar zijn "tumor" en "obstructie". Gelukkigerwijs mag ik met een gunstiger diagnose het "medisch bolwerk" verlaten.

ziekte onderzoek diagnose

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 2 stemmen 74