Herinnering aan Vader (vervolg)

Ver, verscholen in de tijd, ligt de herinnering aan de man die mijn Vader was; mijn eerste leraar en mentor die goedwillend over mij waakte; met wie ik op de foto sta; een fragiele baby in de armen en handen van Hem, die ik later zo goed zou leren kennen

Muziek begeleidde zijn leven; hij dook weg in romantische fantasieën die het verdriet om de zeer zwak begaafde zoon en om de haat en het gepest van de collega's op kantoor nauwelijks konden vergoeden

Door Vader maakte ik kennis met Mozart, Beethoven, Mendelssohn, Berlioz, Schumann en Schubert, legendarische namen op kleurige platenhoezen met Franse, Engelse en Duitse teksten (We zaten samen aan tafel in de achterkamer van het goede, oude "familiefort", mijn ouderlijk huis, het hoekhuis dat sinds jaar en dag het domicilie vormde van onze familie.

Zodra het dunne naaldje van de pick-up het zwarte, gegroefde oppervlak van de langspeelplaat raakte was er ineens; muziek! en de klanken bestormden mijn innerlijk en veroverden het en ik begreep; ik was vijftien jaar en ik begreep wat de componisten mij wilden zeggen en een onstuimige kracht nam bezit van mij; een wilde energie, waarmee ik mijn leven tegemoet trad. Zo doordrong de muziek mijn wezen en maakte deze onlosmakelijk deel uit van mijn turbulente puberteit.

Vader bracht zijn moeizame morgens en middagen door op het gehate kantoor, een kolos van roodbruine stenen in de S.straat, op de vlucht voor de armoede die hij gekend had en die hij mateloos vreesde.

Ik heb Vader moeten gadeslaan gedurende zijn laatste levensjaar; ik heb zijn martelingen en mateloze kwellingen tijdens zijn verblijf in het verpleeghuis onder ogen moeten zien; ik heb zijn vermagerde, uitgemergelde lichaam keer op keer in mijn armen genomen op zijn verzoek en het om en om gedraaid in het bed

Ver is Vader nu; ver achter de lichtende band van sterren die onze aarde omspant en daar hoop ik hem eens weer te zien....

afscheid verdriet vader

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 8