Troost bij leed

Op die zondagavonden bezocht ik haar en sloeg ik haar gade in de vele gedaanten en stemmingen die schenen voort te vloeien uit haar geestesziekte. Soms was ze ontdaan en opstandig naar aanleiding van het beleid in het psychiatrisch ziekenhuis, dan weer was ze verzonken in neerslachtigheid. Ook zag ze soms spoken en demonen in haar verwarring.

En eens toonde ze me een foto van haar knappe nog jonge zus die niet meer te midden van de levenden is. Net als zijzelf was zij slachtoffer van genetische verdoeming.

Het menselijk leven en zijn laagvlakte in de gedaante die gewoonlijk voor stervelingen gereserveerd is, was ondraaglijk voor haar, zodat ze zichzelf dwangmatig en hardnekkig de vreugden, die dit leven haar in feite niet bood, verschafte. Die bestond uit ladingen aftandse kleding uit kringloopwinkels, die ze opstapelde in haar huis zonder ze ooit te dragen.

Alsof haar ziel gewond, geschokt en verouderd was door een lang, wisselvallig leven dat bovendien getekend was door ziekte, meende ze troost te vinden bij chansons van Francoise Hardy. Zij droomde daarbij weg, alsof het nog altijd negentienvijfenzestig was en ze over een Parijse boulevard flaneerde, hand in hand met een mondaine, elegante jongeman.

Maar méér nog troostten haar enkele dichtregels van Heinrich Heine, die moeiteloos de anderhalve eeuw sinds zijn overlijden overbruggen en met gemak de triomf van de poëzie ten opzichte van de psychiatrische hulpverlening demonstreren.

... www.youtube.com/watch?v=DkYuM_r8cKQ&list=RDDkYuM_r8cKQ&start_radio=1&ab_channel=EscKey ...

ziekte verdriet troost

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

5.0 met 1 stemmen 17