De aardbei in het middelpunt van de belangstelling
We waren op die dag in juni weer eens uit Tilburg vertrokken. Naast mij een uiterst zwijgzame mede-passagiere met een gezicht als van perkament, doorweven met diepe rimpels.
De andere dames zouden terwijl de auto voorthobbelde de verhalen over hun lange, voorbije levens ten beste geven, ongeacht of daar oprecht naar geluisterd werd of een toehoorder voor was. Die verhalen waren als een soort verkapte, zinledige ego-documenten en - als men dit zo zou kunnen zeggen - als een soort van oneigenlijke, onwerkelijke "ruimtevaartuigen", gezonden in het ijle luchtledige; futiel, onopgemerkt en wellicht ondanks alles zonder betekenis; waardeloos en spoedig aan de eeuwige vergetelheid overgegeven.
Uitspanning "Het Aardbeienparadijs" in Rijsbergen, in het buitengebied van Breda, vormt een wellicht uitzonderlijke gelegenheid waar nu eens de aardbei wordt geconsumeerd en gecultiveerd.
We hadden plaatsgenomen aan lange tafels en de rode vrucht werd ons opgediend op etagères met drie verdiepingen en desgewenst konden we deze garneren met slagroom of chocoladesaus.
Naast de tent waarin dit "festijn" plaatsvond was een soort speeltuin, waarin op een min of meer rommelige, ongeordende manier kleurige speeltoestellen stonden opgesteld waarmee enkele kinderen zich naar hartenlust amuseerden.
Geplaatst in de categorie: ouderen