Om de troost van haar kunst....

Honderd euro had ik bij me gestoken in een vakje van mijn portemonnee. Dit was naar mijn berekening ongeveer de prijs van de artikelen die ik aan ging schaffen. In de zaak voor teken- en schilderbenodigdheden vroeg ik om penselen "Penselen voor acrylverf" voegde ik daaraan toe en "de beste die u hebt, alstublieft" en "acrylverf, in basiskleuren, de beste die u hebt". "Sorry", zei ik bovendien "Ik ben wat geëmotioneerd. Het is voor mijn zus. Zij is ziek" En de tranen welden naar mijn ogen.

De penselen die de verkoper op de toonbank legde waren slank en zwart en ze hadden goudkleurige uiteinden. Hij kwam bovendien aanzetten met drie forse tubes; een blauwe, een rode en een groene. En er ging een kleurig papiertje om het cadeau.

Mijn zus is kunstzinnig begaafd. In een schilderij dat tot de verbeelding spreekt, heeft ze haar hersenoperatie verbeeld, maar ze doet zelf geringschattend over haar vaardigheden.

Zouden de penselen en de verf een kleine, armzalige vergoeding kunnen vormen voor het feit dat, bij gebrek aan de noodzakelijke, natuurlijke stoffen in haar hersenen haar lichaam door plaatsvervangende medicijnen monsterlijke proporties begon aan te nemen?

Ik hoopte dat haar kunst haar zou bevrijden en troosten, dat deze de geslagen wonden zou genezen, waar haar artsen een brevet van onvermogen hadden afgegeven dat zich noodzakelijkerwijs als een schandvlek op hun overigens al ruimschoots besmette blazoen moest aftekenen.....

kunst zus emoties

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

5.0 met 1 stemmen 14