Band zonder Toekomst
Op het moment dat Mon amour van BZN uitkwam, veranderden wij de naam van de groep al optimistisch in BZT, “Band Zonder Toekomst”.
Enigszins voorbarig achteraf als je bedenkt dat ze het toch nog veertig jaar wisten te rekken. Bij de weledele Jan Smit maakten wij dezelfde vergissing toen wij, niet gehinderd door bovengenoemde dwaling, ervan uitgingen dat de komst van de baard in Jans keel wel zou samenvallen met een geruisloos vertrek.
Nou, dat valt dus zwaar tegen want hij gaat als een tierelier. Zo goed zelfs dat hij zover is dat hij blootsvoets door het leven gaat want schoenen heeft hij niet meer nodig. Hij loopt er toch maar naast.
Bij het nummer “Pearlydumm” van BZN dat één van de twee nummers was dat de eerste plaats in de top veertig bereikte vroeg ik mij af hoe je zo’n titel kon verzinnen.
Pearlydumm! Die naam alleen al zou toch garant moeten staan voor een volledige flop?
Degene die dat verzonnen heeft moet toch niet ver uit de nabijheid van een pot coke zijn geweest? Maar nee hoor. BZN blijft spotten met alle natuurwetten!
En dan die Tros specials rond BZN. Altijd opgenomen in een land waar de zon dagelijks een temperatuur van minimaal 40 graden garandeert.
Ze zien er altijd gelikt uit die specials. Terwijl Jan Keizer zijn gebruikelijke huppeltjes uitvoert en Carola Smit vertederd toekijkt, werkt het Trosteam zich een slag in de rondte om alle oneffenheden buiten beeld te houden.
Het is natuurlijk ook een beetje slordig als je een bandje staat te filmen waarvan de leden kleding dragen waarvan de prijs alleen al garandeert dat de plaatselijke autochtonen minstens voor de rest van hun leven drie maal daags kunnen eten.
Dat moet je niet onderschatten. Zo’n Tros-regisseur ziet al filmend een zwaar zwetende Jan Keizer lijden onder de brandende zon. Hij weet dat de shot er in één keer op moet want anders drogen de mondhoeken van Jan teveel uit. En iedereen weet wat droge mondhoeken doet met teksten als Pearlydumm. Dat komt er dan niet vlot meer uit. De tong gaat kleven en Pearlydumm gaat klinken als Earlydom.
Of dat er plotseling een autochtoon komt opdraven. Dan moet zo’n regisseur ingrijpen.
Zo van: ‘Kijk uit, Gerrit. Daar komt een hoopje mens aan. Hou haar effe tegen. De vorige keer toen wij Frans Bauer opnamen in Kameroen viel er zomaar een melaatse vrouw dood neer weet je nog wel? In beeld, mind you!! Konden we eerst de rotzooi opruimen en weer opnieuw beginnen met opnemen.’
Maar Jan Keizer blijft lachen tijdens zo’n opname in Kongo. Niet omdat hij zo geniet van het zonnetje bij 49 graden maar omdat hij de cateringwagen ziet staan waar het Tros-catering-team grote bladen bier begint uit te laden. Het lijkt ook wel of Jan steeds sneller gaat zingen waardoor Pearly dumm lijkt afgekort te worden tot pdum...
Zweten blijft Jan wel overigens en ik vraag mij bezorgd af of hij zijn uitvaart al geregeld heeft!?
Kijk, ik kan nu makkelijk zeggen dat BZN één nummer heeft geschreven en dit honderd maal heeft herhaald met andere teksten maar dat zou te makkelijk zijn. Al is het wel waar.
Eerlijk is eerlijk, ze hebben een hoop mensen veertig jaar plezier gegeven en met name in de binnenlanden van Afrika waar de Trosspecials werden opgenomen zijn ze hen dankbaar.
Want BZN was nooit te beroerd om na afloop van de opnamen van handtekening voorziene CD’s uit te delen aan de plaatselijke bevolking. Die CD’s worden nog steeds gebruikt daar en er zijn vele top diskwerpers uit voortgekomen die daardoor zelfs de Olypische spelen haalden.
Toch iets om met plezier op terug te kijken.
Het doek is gevallen en BZN stopt ermee. Over tien jaar als het afscheidstournee in ons land is afgelopen gaan ze nog één keer een tournee filmen in de Sahara. Nu al schijnen er grote kuddes kamelen de grens over te vluchten.
Jantje Smit zal het geheel presenteren daar. Gezien de hitte van het zand heeft hij besloten nog voor deze ene keer een paar schoenen aan te trekken….
critici.nlGeplaatst in de categorie: muziek
band
1.505
Geef je reactie op deze inzending: