Verhalen

De waakhond

Woest rende hij langs het hekwerk van zijn territorium.

Een ieder die langs kwam lopen, zag een gevaarlijke herdershond,
die dreigend zijn scherpe tanden liet zien.
Ik benaderde hem rustig en keek waarom de eigenaar het nodig vond, deze hond te laten waken.
Het bleek sloopmateriaal te zijn!
Oude roestige hekwerken, houten planken met spijkers, beton, stenen en andere troep.

Het was een jonge fitte hond, maar je kon zien dat hij langs de flanken behoorlijke wonden had.
Ik knielde bij het hek en riep hem met een zachte stem.
Tot mijn verbazing kwam de hond kwispelend op mij af en likte mijn uitgestoken hand.
Op dat moment, werd ik ontzettend kwaad, woedend!
De eigenaar van deze sloperij besefte niet, dat deze hond waardevol was.
Belangrijker dan al die vieze troep die hij bezat.

Boos riep hij zijn hond terug, en gaf hem een flinke trap.
Toen ik er wat van zei, lachte hij en schreeuwde; ‘naar je plaats!’

De volgende dag zag ik de eigenaar lopen, maar deze keer zei ik niets.
Rende achter hen aan en beet hem direct in zijn strot!

‘Dat krijg je, als je mensen vals maakt’