Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Ophokken?

Met die vogelgriep in aantocht wordt alles toch flink op z’n kop gezet. De angst vliegt met de vogels mee, als het ware. Eigenlijk is het een vorm van terrorisme. Het resultaat van die voortdurende dreiging voelt hetzelfde aan.
Zelfs mijn kat is nu de dupe. Die mag niet eens meer een vogeltje vangen omdat hij ook vatbaar blijkt te zijn.

Nog even en ik krijg een `ophokplicht' voor de kat. Daar moet ik toch even niet aan denken.
Ik heb namelijk zo’n halve kist waar hij in moet als hij naar de dierenarts gaat. Zo’n plastic geval met gaten en een traliedeurtje ervoor. Een mini-doodkistje, zeg maar. Zodat hij in de auto, op weg naar de dierenarts, zijn poot tussen de tralies kan steken om, terecht, zijn nagels waarschuwend in één van min lichaamsdelen te planten. Meestal is dat mijn dijbeen omdat de kist op de passagiersstoel staat. Met het traliedeurtje in mijn richting zodat hij mij kan zien. Na het laatste gevecht met hem, waarbij ik twee bloedende beenwonden opliep, heb ik daar een kleine wijziging in doorgevoerd.
Met bloedend hart, dat wel.

Toch vraag ik mij af of wij deze vogelgriep niet teveel onderschatten. Want laten wij eerlijk zijn. Heeft iemand al onderzocht hoe het met de vissen zit?
Moet er ook niet een ophokplicht voor vissen worden ingesteld? Ja toch? Veel vogels eten namelijk vissen! Daar is even niet over nagedacht. Stel dat een door vogelgriep aangetaste reiger een vis vangt, vervolgens met de vis wegvliegt en deze tijdens de vlucht laat vallen omdat de vis te groot is... Jazeker, dat komt dagelijks voor. Er gaat geen dag voorbij dat er niet plotseling uit het niets een vis op mijn terras te pletter valt, maar dat terzijde.

Vervolgens wordt de inmiddels besmette vis door de kat, die per ongeluk uit zijn ophok ontsnapt is, verder bewerkt waarna ook de kat besmet raakt. Zie je het plaatje voor je? Je houdt je hart toch vast? Ik vang de kat weer, stop hem in zijn ophok waarna hij mij door het traliedeurtje een haal probeert te verstrekken.. Dat lukt natuurlijk niet want daar reken ik op. En toch raak ik besmet! Hoe dan? Vlooien! Jazeker, vlooien! De inmiddels besmette kat heeft vlooien en één daarvan springt op mijn arm terwijl ik pogingen onderneem om de moordaanslag van de kat te voorkomen.

Waarmee is aangetoond dat ook voor de vlo een ophokplicht dient te komen. Maar wij zijn er nog niet. Die besmette vlo springt van mijn arm op de arm van mijn buurmeisje. En laat die nu net last van luizen hebben. De vlo besmet de luis en de luis het buurmeisje.
Kun je het nog volgen?
Ik wel. De overheid weet meer dan zij toegeeft. Want wat ik kan bedenken kan de overheid ook.
Daarom is `ophokken' overbodig! Want hoe wil je de vissen ophokken? Netten over alle wateren spannen? En wat te denken van vlooien en luizen? Hoe moet je die in Godsnaam ophokken? Laat staan inenten??
En over katten gesproken. Vallen leeuwen ook niet onder de katachtige diersoort?
En beren? De grijze beer! De grizzlybeer? De Masturbeer? Hoe moet je die in Godsnaam ophokken?

Intussen staat de buurman voor mijn deur.
"Ik moet naar het ziekenhuis. Een Lintwurm", fluistert hij mij vertrouwelijk toe.
"Sorry,buurman", zeg ik. "Daar doet het ziekenhuis niets mee. Die laten de wurm zitten waar hij zit.. Ophokplicht weet je nog?"
Ik kan nog net wegspringen…

Schrijver: Paco, 25 februari 2006


Geplaatst in de categorie: dieren

2.8 met 5 stemmen 692



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Fred
Datum:
27 februari 2006
Email:
fredmolenaarcasema.nl
Mijn katten zijn altijd al opgehokt, komen nooit buiten. Maar ze vreten al het ongedierte, dat over mijn kamerbrede tapijt wandelt, met huid en haar op. Inclusief spinnen, groot of klein, gevoed door binnengevlogen vliegen, gevoed door overvliegende schijtlijsters, bescheten door nog hoger vliegende trekvogels. Het gevaar loert van aller kant, ook Maurice, de hond, beseft de teken aan de wand.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)