Ogen heb je om te openen: Tijdens een eenzame maaltijd, een drukke overpeinzing over pijn, kennis, verlies en de dood.

Wat ik niet voel is er ook niet, en ik heb mezelf jarenlang niet gevoeld. Schrijven is mijn eigen vorm van meditatie. Ik kan uren schrijven, maar het komt soms voor dat er achteraf geen woord op papier staat.
Ik ben zelf de grootste veroorzaker van mijn pijn, omdat ik de pijn voel. Ik moet mijn pijn uitschakelen en vergeten dat ik dat ooit heb gevoeld. Één keer helse pijn lijden is genoeg om mezelf te doen inzien dat wat ik voel helemaal geen pijn is maar slechts ongemakkelijkheid die langzaamaan die bijnaam heeft gekregen.

Ik denk rationeel en vlak tegelijk, er bestaat geen handboek om te leven, dat handboek ben je zelf. En als de woorden niet duidelijk zijn vraag je iemand die ze wel kan lezen, maar vraag die hulp niet om de woorden te verklaren, want de enige die ze juist kan interpreteren ben jezelf, de woorden zijn alleen voor jou geschreven. Alles wat er gebeurt, gebeurt voor ieder individu privé, sommigen hebben alleen een gemeenschappelijke interpretatie van gebeurtenissen.
De manier van reageren heeft allemaal te maken met de mate van persoonlijke perceptie, iedereens perceptie is een reactie op de gebeurtenissen, maar voor iedereen anders en voor ieder individu anders te verklaren.

Pas als je lange tijd kou hebt gevoeld, weet je het zeker als je het opeens warm hebt. Je kunt pas iets ervaren als je ervaart dat je het tegenovergestelde van die ervaring niet ervaart. Iets weten is zeker zijn dat iets anders niet het geval is, maar hoe kan je daar zeker van zijn zonder de ervaring te hebben ervaren. Je kunt beter iets lange tijd niet hebben en dan vervolgens merken dat je het plotseling hebt dan dit ervaren door het te verliezen en zo weten dat je het eigenlijk al die tijd gehad hebt maar op het moment van bewust worden niet meer. Dan heeft die bewustwording nergens toe gediend. Het is de ervaring, die we zo opdoen, die ons kennis geeft van de dingen om ons heen, want als we niet weten dat we ergens kennis van hebben, kunnen we die kennis ook niet (op de juiste manier) gebruiken. Er bestaat geen goede beschrijving voor de betekenis van het begrip 'juist'. Iedereen ziet immers alles op zijn eigen manier, dus logischerwijze is ieders persoonlijke invulling correct. De enige manier om angst te overwinnen is jezelf met die angst confronteren, want alleen dan weet je het als je die angst kwijt bent, door te ervaren hoe het is vóór je het gevoel 'angst' kwijt bent.

De dood is iets dat ik niet vrees omdat ik het me niet kan herinneren hoe het was om dood te zijn.
Ik weet dus niet wat het verschil uitmaakt tussen dood en levend. Misschien begin ik wel met leven als ik dood ben, en ben ik mijn hele leven eigenlijk zonder het te weten dood geweest; als dat eens waar was….