Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Papa is weg

Hij is weg.
Hij is vertrokken, mij met twee kleine kinderen achterlatend. Ik wist dat het zou gaan gebeuren, maar bij het zien van zijn gepakte koffers in de gang besefte ik, dat het plotseling wel heel definitief was. Het leek hem echter niks te deren. Sterker nog, hij leek zelfs blij. Ik vond het verschrikkelijk, maar ik heb niks laten blijken. Die lol gunde ik hem niet. Hij zwaaide enthousiast en nam afscheid alsof hij dezelfde avond nog terug op de stoep zou staan.

Daar sta ik dan, een beetje verloren in de kamer. Red ik het wel alleen met de kinderen? Ik weet niet wat het is om thuis te moeten komen in een leeg huis. Geen mens die naar mijn verhalen luistert of vraagt hoe mijn dag is geweest. Ik ben het niet gewend om alleen te moeten zijn en dan heb ik het nog niet eens over de zorg van de kinderen. Alles komt nu op mij neer. Het uurtje voor mezelf ’s avonds kan ik wel vergeten en ook de nachtdiensten komen voor de volle 100% op mijn rekening. In het weekend lekker blijven liggen, is er ook niet meer bij. En hoe zullen de kinderen dit beleven? De jongste is nog te klein om het te beseffen, maar hoe leg ik het mijn dochter uit? Ze is gewend door papa ingestopt te worden bij het naar bed gaan. Hoe krijg ik haar getroost als ze ’s nachts huilend wakker wordt en om haar vader roept? Als dat maar geen drama’s op gaat leveren.

Allerlei gedachten schieten door mijn hoofd. Ik moet een lijstje maken met wat ik allemaal moet doen. Dingen die hij normaal gesproken deed. Ik heb hem nog beloofd deze week de makelaar te bellen voor de verkoop van ons huis. Ik zal iets moeten regelen voor de opvang van mijn kinderen als ik moet gaan werken. Zelfs zoiets kleins als de container buiten zetten mag ik niet vergeten.

Intussen is hij drie dagen weg en ik mis hem nu al verschrikkelijk. Ik mis het samen eten, het lachen van de kinderen als hij met ze speelt, het drinken van een glaasje wijn ’s avonds, terwijl we samen kijken naar een goede film. Mijn dochter vraagt met grote regelmaat of papa al thuis komt. Ze snapt er helemaal niks van. Gelukkig kreeg ik net een sms-je van hem, dat hij van me houdt en dat hij ons mist. Nog een kleine week en dan zit zijn wintersportvakantie erop.
Ik kan haast niet wachten.

Schrijver: Wendy77, 6 maart 2006


Geplaatst in de categorie: liefde

2.4 met 17 stemmen 1.474



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)