De eerste de beste.
Potloodsdrecht – Wie denkt dat poëzie iets is voor kleine roze met poesiealbum bewapende kabouterplopprinsesjes, komt bedrogen uit. Ook het beeld van de elitaire hoogwaanzinnige die zich vanuit hoekige kanteeltorens ver verheven boven de samenleving waant, is niet meer representatief voor het fenomeen. De poëzie revolteert sinds het Internet er een vrijplaats voor is geworden. Wie zich een beetje in deze schijnwereld verdiept verbleekt van de buitensporige ernst waarmee de rijmamateurs hun schattige hobby beoefenen. Poëzie is tegen-
woordig van het klootjesvolk. De meute trekt al fakkelende en riekende door de uiterstwaarden van de Rijm.
“Het synoniem voor aanhalen is op de hals halen en dat heeft die rellendeling in mijn geval letterlijk mee mogen maken.”, verguld een triomfantelijk kijkende volgevreten aldidame na de uitspraak van de rechter betreffende het onzinnige geding dat zij aanspande tegen de eigenaar van een gerespecteerd online poëziemagazine. “Had die quotekloot mijn woorden maar niet moeten verdraaien.”, doet ze er tijdens de persconferentie nog een zogenaamd hilarische kwinkslag bovenop. “Wij overwegen tegen de uitspraak in hoger beroep te gaan”, was het strijdvaardige en volkomen gerechtvaardigde commentaar van de tegenpartij op mijn vraag of wij een hoger beroep tegen het vonnis in overweging aan het nemen waren.
"Dat mens heeft altijd wat te zeiken", scandeerde de ‘Stanzastalker’ toen hij geboeid werd afgevoerd nadat hij zijn straatverbod voor de zoveelste keer had overschreden om mijn ballades onder het balkon van zijn slachtoffer voor te kunnen dragen. “Wat zullen de buren wel niet denken.”, snikte het mikpunt dat een zenuwinzinking nabij leek. “Dit gaat nu al vier en een half jaar zo door, meneer. Ik durf de deur niet uit, zo bang ben ik om dat monster met die clichématige kloterijmpjes tegen te komen. Zeg nu zelf, die gast is een belediging, een geváár voor de poëzie!”
“Het is bij de beesten af”, aldus de geschokte Onno de Wacht, één van de toehoorders die afgelopen weekend nipt aan de dood wist te ontsnappen toen een dolgedraaide sonnettist (militant extremistische aanhanger van vormvaste anarchisten uit de jaren 50. red.) het vuur opende in Café ‘De Knarsetand’ te Ietsmeer alwaar een zogenaamde ‘Islam’ (multiculturele rapoorlog met poëzie. red.) aan de gang was. De politie tast nog in het duister over de toedracht van het drama waarbij drie doden te betreuren vielen.
Voorgaande schrikbeelden zijn in meer of mindere mate fictie. Het wachten is op de eerste poëet die met een poëzie gerelateerd halsmisdrijf de landelijke media op zal weten te schrikken. (Reclame is reclame. red.)
hotmail.comGeplaatst in de categorie: maatschappij
dichters
607
Geef je reactie op deze inzending: