Verhalen

Toch nog een goed jaar

Wat ben ik blij, wat ben ik blij.
Het jaar is toch nog goed verlopen, al had ik dat in het begin niet
verwacht. Lopen dat is het woord waar het om draait, lopen dat is het waar het om gaat.
Half 2007 werd lopen een groot probleem, nog maar 51 jaar waar moest dat heen. Van huisdokter naar de specialist die het dan ook weer niet wist.
Weet u wat, ik stuur u naar de reumatoloog, misschien dat die kan zien waar het om draait.
Zo gezegd zo gedaan; ik had weer diverse afspraken staan. Eerst een foto en wat bloed; toen naar de dokter vol goede moed. Maar daar aangekomen kon hij niets voor mij doen, uit de foto blijkt dat er geen kraakbeen meer is aan de rechterkant.
Ja u bent nog wel wat jong, maar ik stuur u naar de orthopedagoog.

Ondertussen was het al oktober toen ik daar naar binnenstapte en de dokter mijn foto bekeek.
"Ja, wat moeten we daar nu mee beginnen".
Ook al bent u dan nog wel erg jong, een operatie en een nieuwe heup is voor u toch het enige wat in aanmerking komt.

Zo gezegd zo gedaan: in november zou ik al op de lijst staan. Ik ben alleen en dat was een probleem: mijn familie moest van ver komen en kon niet voor mij zorgen en van zorginstanties had ik niets vernomen.

12 november ging ik het ziekenhuis in en 13 november onder het mes, dat viel toch tegen en er was geen zorg voor de rest. Met alleen een bed van thuiszorg ben ik 19 november naar huis gegaan, gelukkig werd er toen toch nog veel voor mij gedaan.
Nu bijna op de laatste dag van het jaar waste ik vanmorgen zelf weer mijn haar. Ik loop al beter als eerst, nog wel met een stok maar elke dag ga ik vooruit.
En zo loop ik toch het oude jaar uit met dank aan de dokters en aan thuiszorg die dit mogelijk hebben gemaakt.
Maar vooral aan mijn buurman die al die weken vrijwillig voor mij
klaar hebt gestaan.