Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

HEKEL EN DE TROTS

Aan de zonnige kant van de buurtkroeg in het centrum, hebben Hekel en Vrouw zich op een groen aangeslagen afgebladderde bank neer gezet.
Op het wankele tafeltje staat een dik -groot -glas - hete- koffie -verkeerd -met -slagroom te stomen.
De af en toe doorbrekende zon laat een diep oranje gloed over Vrouw d'r donker rode volle haardos vallen.
Hekel ligt als een baby op haar arm.
Dat daardoor zijn kleren wat aan spannen, deert hem niet.
‘Én.... Hoe voelt dat nou? Dat je de geschiedenis van je vader er uit hebt geperst?' , vraagt Hekel nieuwsgierig.
Vrouw tuurt over de wijde gracht.
Een tram snijdt knarsend de helderheid wat losser.
Ze slikt dapper en zegt zacht:
‘Moe'
‘Voldaan'
‘Trots'
‘Ja, trots, dat is het woord waarmee ik vanmorgen wakker werd.'
‘Je gestorven lieve Pa, is nu ook trots op jou!'
‘Trots op elkaar', vult Vrouw aan.
‘Je hebt verteld zoals het was....Zonder schuld of schaamte'.
‘De schaamte voorbij', zucht Vrouw en laat ongemoeid een traan over haar wang glijden.
‘Het was een beladen onderwerp uit mijn jeugd.'
‘En drukte als een zwaar juk op zijn schouders.'
‘Zo....je hebt blijkbaar twee oorlogen uitgeperst', benadrukt het inmiddels zeer vriendelijk ogende wezentje.
‘Nou, zeg dat!'
In Vrouw haar ogen fonkelen sterren.
‘Aha, ...daar is de trots', schalt Hekel, die zich inmiddels op de tafel heeft verschanst.
‘Ik zag haar in je ogen!'
Vrouw knippert een paar keer met haar volle wimpers en geeft hoorbare luchtkussen weg.
Hekel gloeit er van.
‘De trots heeft hem beschermd, als een muur overeind gehouden...en tegelijk onschendbaar en ongrijpbaar gemaakt', schraapt ze verder.
‘Ja, de welbekende tweedeligheid van dit fenomeen', proest Hekel expres bekakt.
Vrouw kijkt in haar glas en krast langzaam met een lepel de slagroom van de bodem.
‘De trots moet je afwisselen....afwerpen...en weer opzetten.'
‘En.....ehhh, ik weet nu waarom de mens de hemel heeft verzonnen', scherpt ze overtuigd.
‘Sommige sluimerende essenties komen pas na de dood te voorschijn....en kunnen we de noodzakelijke nawee gesprekken kwijt in de imaginaire hemel.'
‘Dat klinkt goed', beaamt de opgeluchte atheïstische Hekel.
‘Het is ook allemaal niet niks!'
‘Zeg dat!'
Hekel klautert op Vrouw d'r schoot en schokt zich er, weldra genesteld, tussen.
De rondborstige barvrouw zet wederom een groot glas koffie op tafel, werpt een bierviltje op de grond en schuift dit behendig onder een tafelpoot.
Ze knipoogt met haar hele gezicht naar Vrouw en zwoelt:
‘Deze is van het huis.'
Behoedzaam wiegt ze daarop naar het trosje mannen aan de bar en trekt de meegekomen rook van binnen weer met zich mee.
Met een gloeiend gezicht en brede glimlach plet Vrouw zich nog meer tegen de leuning van de bank.

Ze bespiedt de zon met dichte ogen.
Het geroezemoes van de stad klinkt helderder dan ooit.

Schrijver: Isis Nedloni, 28 december 2007


Geplaatst in de categorie: overig

2.5 met 4 stemmen 236



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)