Verhalen

Wonderen zouden ze echt bestaan

Wonderen zouden ze echt bestaan?
Wie gelooft er nu nog in wonderen.
Ik als ik zo vrij mag zijn.
In de herfst zoek ik naar paddestoelen enkel en alleen omdat ik anders niet meer in kabouters kan geloven.
Anders is het met de wonderen gedaan.
Wonderen hebben altijd al bestaan.
Waar komen anders alle sprookjes dan vandaan.
Blijven geloven in de kleine dingen van geluk.
Daaruit ontstaan de wonderen die wij in onze snelheid van het leven vaak niet meer zien staan.

Hoe moet het verder met de wereld als er geen wonderen meer zouden zijn.
Want dit aardbolletje bezit knap wat moeilijkheden.
Maar zo is het altijd al gegaan en ze is toch altijd voort blijven bestaan. Zie de bomen zo groot en zo klein.
Ze werken allemaal mee aan het verder gaan.
Elk bloemetje, ieder vlindertje brengt de zaadjes rond.
Meegevoerd door de wind, die al in de eerste ronde van de aarde bestond.
Wie zijn wij mensen om te denken dat wij zo sterk zijn.
Om onze moeder aarde naar de ballen te kunnen laten gaan.
Nee, dat zal ons niet lukken om de eenvoudige reden niet dat er nog steeds wonderen gebeuren.
Ook al zien wij ze niet.
Dus twijfel geen seconde of de wereld zal vergaan.
Want dat zal niet gebeuren want wij mensen werken ook daar aan.
En ik zou mijzelf willen zien.
Als een kind van onze moeder die altijd voort blijf bestaan.
Liefde en schoonheid van de natuur.
Laat mij worden wat ik wil wezen: een boommeisje dat leeft voor alles waar haar moeder om geeft.