scheiding?

Ooit één. Samen een geheel. Nu samen apart tot het moment dat wij de Grote aftreksom voltrekken en in plaats van een geheel twee individuen zullen vormen. Ooit was het Heilige Licht der liefde dat van ons beiden afstraalde voor anderen irritant aanwezig. Zoals verliefde stelletjes altijd een bron van irritatie vormen voor anderen.
Nu is de schittering vervangen door dofheid.

Het maakt mij niets uit dat je ineens langer moet werken. Het maakt mij niets uit dat ik de aftershave van een andere man ruik wanneer je met je gezicht van mij afgewend naast mij in bed ligt. Ja, dat is onze State of the Union. We doen ons zelfs niet eens meer de moeite het te verbergen. Ziedaar, de bodem waar ons beider respect op ligt. Diep in de oceaan van ellende zoals je deze farce, pardon relatie noemen mag.

Ben ik zielig aan het doen? Nee hoor. Ik constateer alleen maar. Ik ben niet zielig. Was ik gisteren bij die ander ook niet. Zoals jij bij hem ook weer die vrolijke vrouw was. Wie was jij ook alweer? Wie waren wij ook alweer? Wie ben ik ook alweer? Dat kan ik je precies vertellen. Wij zijn twee vragen zonder antwoorden die een perfect blauwe hemel opeens zien betrekken.

Zo zie je maar weer. Illusie wordt nooit waarheid. En zo spelen wij nu dit toneelstukje. Ons toneelstukje waarin een zogenaamd gelukkig koppeltje de hoofdrol speelt. Wij durven onze vrienden anders niet onder ogen te komen. Ben ik even blij dat er geen kinderen in het spel zijn. Een staande ovatie is toch wel het minste wat men ons kan geven. Of is het een Oscar voor het beheersen van een grote leugen?

En zo wachten wij. Vol spanning. Wie zou het eerste deze vertoning beëindigen? Jij of ik?
Soms is de waarheid harder dan de pijn ooit kan zijn. Maar het is echt waar.
Wie nooit het echte geluk heeft gekend zal het ook niet missen.

scheiding

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.2 met 17 stemmen 1.043