Een engeltje geboren
Lang geleden werd er op deze aarde een engeltje geboren. Een engeltje met mooie blauwe oogjes, rode volle lipjes en hele mooie blonde haartjes.
Zo mooi dat iedereen die naar haar keek er stil van werd en men durfde niet meer hardop te spreken, bang dat ze wakker zou worden.
Het engeltje kwam in een gezin om een bepaalde reden, de moeder was heel erg verdrietig omdat kort geleden haar kleine meisje was overleden en de vader ja die wist niet zo goed hoe hij zijn vrouw moest troosten terwijl hij ook zelf zoveel verdriet had.
Het engeltje werd juist naar dat verscheurde gezin gestuurd om vrede en liefde te brengen om er weer licht te laten zijn. Deze taak was wel heel erg zwaar en groot.
Het engeltje deed zeker haar best want zo zijn engeltjes nu eenmaal maar hoe ze het ook probeerde en wat ze wel en niet deed, er bleef altijd een zweem van duisternis en onbegrip hangen.
Het engeltje werd zelf door de moeder en de vader ook niet altijd goed begrepen en op waarde geschat. Zij dachten soms dat het kleine engeltje bij hun was gekomen om de lege plek in hun hart, die was ontstaan na het overlijden van hun dochtertje, op te vullen. Daarbij vergaten zij dat het kleine engeltje ook een eigen persoontje was, met een eigen persoonlijkheid en een eigen willetje.
Zij bleven het kleine engeltje vergelijken met hun overleden dochtertje waarbij de vergelijking steeds ten nadele van het kleine engeltje uitviel. Zo had hun eerste dochtertje mooiere haartjes, was liever, vriendelijker kortom was een beter mensje dan het kleine engeltje.
Het kleine engeltje ging zich afzetten tegen de heersende orde, in dit geval haar vader en moeder, en ging steeds meer haar eigen gang .
Ze trok de wijde wereld in en ontmoette nieuwe mensen en veranderde van een klein engeltje in soms een stout bengeltje.
Terwijl ze ook haar best bleef doen voor haar ouders voelde ze zich steeds vaker onbegrepen, waardoor ze uiteindelijk het huis ontvluchtte aan de arm van een man met wie ze zou gaan trouwen en een gezinnetje zou stichten.
De trouwdag volgde, het inmiddels tot een volwassen schoonheid uitgeroeide engeltje, we zullen haar nu jonge vrouw gaan noemen, was die dag al in blijde verwachting. Enkele maanden later werd er dan ook een prachtige dochter geboren en bijna twee jaar later een hele mooie zoon.
Je zou denken, als je deze leest dat de jonge vrouw nu stralend van geluk door het leven zou gaan, niets is echter minder waar.
Vanaf haar eerste huwelijksdag tot op het einde, nadat zij 14 jaar getrouwd is geweest, heeft haar huwelijk altijd een schaduwzijde gekend, veroorzaakt door de zieke en van tirannie doorspekte geest van haar echtgenoot. Achteraf gezien kan zij het benoemen
“Borderliner.” Tijdens haar huwelijk wist zij dit niet en kende ze het begrip ook niet. Wat zij wel wist was dat ze met een man getrouwd was die haar zijn wil oplegde en voldeed zij niet aan zijn eisen volgden er maatregelen.
Haar problemen kon zij bij niemand kwijt, durfde ze ook niet te uiten, niemand zou het begrijpen, ze had het toch zo goed.
Woonde in een mooi huis met werkster dus moest ze niet zeuren.
Ze woonde letterlijk en figuurlijk in een gouden kooitje zonder enige vorm van vrijheid. Het zullen ongetwijfeld 14 eenzame jaren en zware jaren zijn geweest voor die jonge vrouw en haar beide kindjes.
Maar deze jonge vrouw die als engel is geboren om liefde, vrede en licht in de wereld te brengen, is ondanks alle wreedheden die haar zijn aangedaan, niet verbitterd of boosaardig geworden.
Op een dag ontmoet deze engel in het park een man, een man met lieve en begripvolle ogen, een warme stem en een aandachtig toehoorder, maar dit kan toch helemaal niet dit mag zelfs niet. Zij is toch getrouwd en ook hij blijkt getrouwd te zijn maar de chemie tussen hun beiden is te groot, ze worden naar elkaar toegetrokken door een kracht zo groot en zo sterk dat ontsnappen onmogelijk blijkt te zijn. Dat blijkt ook wel uit de vele geheime ontmoetingen die zij samen hebben op de tuin, in een droog gevallen greppel onder hele hoge naaldbomen die met hun toppen naar de hemel reiken.
Waarschijnlijk heeft die kracht, die er ooit voor gezorgd heeft dat zij als engel op een speciale plek op aarde geboren werd, er toen ook een groot aandeel in gehad dat zij elkaar toen destijds moesten treffen, het was voorbestemd er was geen ontkomen aan.
Nadat zij samen eerst de nodige obstakels uit de weg hebben geruimd breken er voor beiden gelukkige tijden aan alleen wordt deze tijd voor de jonge vrouw toch wat overschaduwd, zij mag haar kinderen niet meer zien en alleen een moederhart kan meevoelen hoeveel pijn dat doet.
Met deze man heeft de jonge vrouw 10 mooie jaren, jaren vol liefde, aandacht en begrip voor elkaar. Zij gaan zo in elkaar op dat ze genoeg aan elkaar hebben, zij hebben de buitenwereld niet nodig, zij verdrinken in elkaars ogen, zij zuigen elkanders woorden en gedachten op, zij worden samen één maar blijven ook ieder zichzelf. Zij kunnen uren zitten kletsen en zichzelf helemaal verliezen in elkaar, de liefde tussen hen is groots.
Bij deze man kan de jonge vrouw weer helemaal zichzelf zijn en zullen haar wonden helen. De liefde die hij haar schenkt is zo zuiver en zo echt, het geeft haar zelfvertrouwen, eigenwaarde en zelfrespect en het geeft haar het gevoel van een begerenswaardige vrouw te zijn.
Het geluk mag echter maar 10 jaar duren want dan wordt haar lieve man naar het licht geroepen.
Hoe moet zij nu verder, zonder hem.
Zij is een sterke vrouw geworden, dit engeltje van liefde, vrede en licht en ze heeft vele harten beroerd door haar zeldzame combinatie van openheid, vriendelijkheid en menslievendheid en zal dit zeker blijven doen.
hotmail.comGeplaatst in de categorie: liefde
liefde
252
Geef je reactie op deze inzending: