Het huis bewoond
Het was zover op de Staete. De eerste twee bewoners, Elisabeth en Johannes, waren geronseld en nu moest de logistiek worden vastgesteld.
Kleine territorium-kwesties tussen Roosje en Melissa staken onverwacht de kopjes op en werden met nauw verholen vrouwelijk venijn uitgevochten over de hoofden van Albertus en Piet heen. Die keken genoeglijk toe, blij in de luwte te kunnen blijven.
Maar het begon te lang te duren. Piet, of all people, greep in.
‘Dames, leg niet zo te zeiken.’
Dat sloeg in bij de dames. Verbluft keken ze naar de nieuwe machtsfactor en zagen dat er meer in Piet stak dan het eerste oog kon vaststellen. Vervolgens bogen ze grinnikend het hoofd en staakten het vuur.
Zo ging Melissa op stap naar de freule Elisabeth om haar transfer te regelen.
Die stond al in de deur, want ze was telefonisch verwittigd door Roos, die toch wat wilde laten zien.
‘Zo, ben je daar.’
Melissa keek even om zich heen.
‘Ik denk het wel. Althans gedeeltelijk. Het is gisteravond laat geworden. Mijn kennismaking met BB.’
‘Beerenburger’, begreep de freule. ‘Ja, dat is straf spul. Koffie?’
De freule redderde wat rond. Zette koffie. Zette koekjes klaar. Zette melk neer en haalde die weer weg, toen Melissa van ‘nee’ schudde. Zette suiker neer en haalde die weg, na weer even naar Melissa gekeken te hebben. Zette...
‘Zwart, Elly. Zwart. Diepzwart. Sterk en bitter. Anders kom ik de dag niet door.’
Ook in het Friese hield ze de beste tradities van de Gracht hoog. Dag èèn drank, dag twee koffie. Om en om. Hoewel alcohol neigde naar overrepresentatie.
Elly zat wat ongemakkelijk. ‘Toch een hele stap. Na zoveel jaar op me eige.’
Ze had de gewoonte van de hogere standen om af en toe plat te praten.
Melissa keek geruststellend. ‘Jawel, natuurlijk. Maar het zal best lukken. Toen je hier kwam moest je toch ook weer wennen na je grote huis.’
‘Ja, daar moest ik toen uit. Ik kon het niet meer behappen.’
Elisabeth keek peinzend voor zich uit.
‘Ja, in dat grote huis heb ik heel wat meegemaakt. Als ik je dat zou vertellen…..’
‘Is er ook een jonkheer geweest?’
‘Nee. Wel een jachtmeester.’
Melissa dacht even na. ‘Hebben wij het hier over ene Lady Chat...?’
‘En hoe.’ Elly grinnikte.
Melissa voelde een idee opkomen.
‘Waarom ga je die verhalen niet eens opschrijven. De freule verhaalt of zoiets. Of vertellingen ener adellijke maagd.’
‘Dat moet ik dan wel ruim nemen, anders wordt het een dun boekje. Ik ben niet zo lang maagd geweest.’
‘Dat is dan toch een mooi voorwoord? En dan vertel je ons elk hoofdstuk op de Staete van te voren. Leuk voor onder de koffie.’
Weer dacht Elisabeth na.
‘Een boek. Eigenlijk nooit aan gedacht. Dat wordt lachen. Kan ik mijn gram ook eens halen.’
Ze schonk weer koffie in, die Melissa dankbaar dronk.
‘En nou nog eens wat. Hoe gaat dat met Lucas?’
‘Je hond? Die gaat naar Jantien.’
‘Jantien? Jantien? Ik ken geen Jantien. Het is wel mijn hond, hoor!’
‘Jantien is onze huisgeit. Daar is-ie de beste maatjes mee.’
‘Oh, daarom was hij steeds weg. Nou, hij is geiten gewend. Marietje van hiernaast. Lachen.’
Melissa kwam overeind.
‘Elly, als jij nou eens de spullen gaat uitzoeken, die je graag mee wilt nemen. Maak je maar niet druk over veel of weinig, de Staete is groot en jij moet je in je eigen gedoetje thuis kunnen voelen. En geef me maar een belletje…’
De freule onderbrak haar. ‘Wil je me daar alsjeblieft bij helpen. Ik zie er wel tegen op, want ik snij toch een stuk van mijn leven af.’
Melissa had met haar te doen. Zelf had ze niet de minste binding met de rotzooi waarin ze in haar Gracht-appartementje leefde en ze zou alles het liefst in het grachtwater pleuren. Maar daar lag al zoveel, dat was milieu-technisch niet verantwoord.
‘Goed El, dan gaan we alles eens op ons gemak nalopen. Lekker nostalgisch. Heeft geen haast. Bel me maar als je er aan toe bent.’
Ze kreeg een dankbare kus van de freule. De basset kwam aangeschommeld.
‘Ga maar met haar mee Luuk, kun je naar je nieuwe vriendinnetje.'
Inzender: Hendrik Laanen, 18 mei 2009
live.nlGeplaatst in de categorie: welzijn
territorium
368
Geef je reactie op deze inzending: