Beroemd, beroemder, beroemdst
Een beroemdheid is volgens de Van Dale iemand die zeer bekend is om een gunstige kwaliteit. Het maakt dat ik moeiteloos mijn kanttekeningen bij de definitie zou kunnen zetten, want het woord gunstig is een van de vele relatieve bijvoeglijke naamwoorden die onze taal kent.
Ik verwacht dat veel mensen bij de term denken aan sterren als Tom Cruise, Al Pacino of Sylvester Stallone. Hollywood sterren die in de praktijk weinig gunstige kwaliteiten tonen in het beroep dat ze beoefenen. Gunstige kwaliteiten, zoals de kwaliteit in mediation of een haast bovenmenselijke naastenliefde, liggen dan bij wereldse beroemdheden zoals Moeder Teresa of wellicht Bill Clinton of Nelson Mandela. Mensen die wel tot de verbeelding spreken, maar die wij niet geneigd zijn beroemd te noemen.
Het Christendom heeft ongeveer twee miljard aanhangers wereldwijd. De Islam zit rond één miljard aanhangers. Dat betekent dat ruim 46% van alle aardbewoners gelooft in en waarde hecht aan Jezus van Nazareth.
De Koran citeert deze profeet in Soera 3:49: “En dat ik de blinde en de melaatse zal genezen en de doden zal levendmaken met verlof van God.”
Deze daden, zoals ook omschreven in het Nieuwe Testament, vereisen ontegenzeggenlijk een of meerdere gunstige kwaliteiten. In de lezing van de Van Dale, meegenomen het geloof van tenminste 3 miljard mensen in Jezus als wonder verichtende profeet, kunnen we denk ik veilig stellen dat we daarmee de meest beroemde persoon ter wereld hebben gevonden. Ik kan me immers niet voorstellen dat die kleine dorpen in Afrika, waar de missionarissen, zendelingen en andersoortige geloofsverspreiders jaren geleden al het Christendom en de Islam introduceerde, allemaal ook genieten van de allernieuwste Rocky en de nieuwste hit van Enrique Iglesias.
Een andere vorm van beroemdheid behoort dan wellicht toe aan hij die geen naam mag hebben, volgens het Joodse geloof, maar die toch aangesproken wordt met de naam Heer, God, Allah, Wodan, Vishnu.
Wanneer wij uitgaan van één god (zoals de moslims dat zeggen: “Er is geen god dan God”) dan moeten we aannemen dat toch tenminste de god van de Joden, de Christenen en de Moslims dezelfde is. Immers gaan zij uit van dezelfde voorouders, dezelfde grondteksten en dezelfde profeten. Die god, God, is onwillekeurig de meest beroemde entiteit die er bestaat. Zijn gunstige kwaliteiten zijn ook enorm. Hij gaf Jezus immers de mogelijkheden om zijn goede daden te verrichten.
Maar wat dan met betrekking tot de straffende God?
Welnu er zijn exegeten die beweren dat de straffende God van het Oude Testament dusdanige verschillen heeft met die van het Nieuwe Testament dat het onmogelijk dezelfde God kan zijn. Vanuit de religiewetenschappen en ook de antropologie bestaat die notie niet. De belijdende Christen immers accepteert het idee niet en daarmee is het naar de prullenmand verwezen.
Er is maar één God en dat is Jahweh, God of Allah. Die ene God heeft de wereld geschapen, schoongespoeld, zijn wetten aan de mensen gegeven, zuur neer laten regenen, doden laten opstaan, blinden laten zien en barmhartigheid laten prediken. Heb uw naaste lief! Maar wie ben ik om God van hypocrisie te beschuldigen?
Die straffende God en die liefhebbende God, want God is liefde (alles is liefde, trouwens), is beroemd én berucht. Joden, Christenen en Moslims houden van hem en vrezen hem. Want hij heeft ons dit allemaal gegeven, maar kan het ons ook moeiteloos allemaal afnemen. Hij kan onze gebeden verhoren maar ook een kleine sprinkhanenplaag of tsunami onze kant opsturen. Stiekem is hij daarmee een soort John McClane (die hard)die in al zijn goede bedoelingen juist soms ongelofelijk hard en ogenschijnlijk gemeen kan zijn. Ik hou hem liever te vriend en bid vanavond om een handtekening. In de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest.
hotmail.comGeplaatst in de categorie: religie
beroemd
972
Geef je reactie op deze inzending: