Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Verlichte zwaan

(voor Lulu Wang)

Ongrijpbaar zwemt zij sierlijk door het blauwe water (blauw van de kleurstoffen), alsof heel China in haar eenzame genen is samengeperst en zij niet van wijken weet. Zij veinst ongenaakbaarheid als een schild tegen haar fragiliteit. Intuïtief kent zij de krachtige werking van positieve energieën vermengd met charmante droommagie, als een schone zonne-uil uit een altijd vrolijk Kiekeboeland.

Kan ik haar hypnotische wazigheid en haar gestolde passie als felbegeerde ego-loosheid (cum laude geslaagd) interpreteren en wat dan nog, scherpt dat de huidige geest? Zijn de heren Boeddha en Tao haar beminde ghostwriters? De yinyang-champagne blinkt in haar vochtige ogen, mooi en zacht deint haar naam als een trotse knobbelzwaan met gouden penneveren. Er stromen warme kleuren in en uit haar wijze, sensuele lichaam.

Zij is ten diepste het absolute tegendeel van gestaalde zekerheid en haar priemende ogen doen mij denken aan bruine schuttingen met zware valluiken, hoogst vermoeide perpetuum mobile-kijkers, met loden oogleden, waar ik alsmaar luciferstokjes tussen wil steken (verwijzend naar het meisje met de zwavelstokjes en niet naar wegfladderende zwaluwen).

Ook zij heeft soms geen zin in al die doelloze wirwar van bla-bla-bla, dan droomt ze van andere zwanen, dat doen alle zwanen. Het soepele yogaprinsesje, kalm als een opengevouwen origami-waterlelie in alle regenboogkleuren, echt niet te heilig om bij tijd en wijle een orgiedee te zijn, weet haar pen te hanteren als een scherpe lans in een heetgebakerd riddertoernooi. Haar keurig opgepoetste harnas vertoont enkele gebreken, die haar redding kunnen zijn, maar zeker is dat niet, met name haar reuzehart vol mededogen is terecht een beschermd gebied. Haar ontspannen spieren (er groeit lavendel en valeriaan in haar darmen, om over de papaver maar te zwijgen) en haar ranke ballerina-gestalte verbergen een geducht leger samoerai. Haar kosmische tederheid kent zo haar reserves.

Toch is zij eerder een verweerde roos in de knop, dan een kruidje-roer-mij-niet. De kristallen kroonluchters van het dirigerende koninginenelan hangen boven haar versluierde oliebollenidyllen, het gevonden mysterielicht valt op haar Zwitsal-zachte elfenhuid uiteen als de sappigste rozeblaadjes op lady Chatterly's ideaalbeeld.
Laat je oogverblindende rokken van pure zijde maar heerlijk omhoog wapperen in de gure Keltenwind, koester je harmonieuze wezen zoals de onaantastbare zwaan, ongrijpbaar zwemmend door het blauwe water (dat blauwe is reeds uitgelegd), ontzagwekkend als Jormungandr.
Veeg met je zwarte vlechten het eeuwenoude leed uit je bedroefde ogen en verlicht de literaire duisternis, wat klinkt als plopgeluid bij het gelijktijdig ontkurken van een paar miljoen flessen exclusieve wijn.
Of hou eens twee Chinese wekkers tegen je luisterrijke vleermuisoren, dat is werkelijk een gekmakend, ja geniaal geluid om intens lief te hebben.

Schrijver: Joanan Rutgers, 5 juni 2009


Geplaatst in de categorie: literatuur

3.5 met 2 stemmen 206



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)