Fast forward of de noodzaak van de behoefte

Het bleef steeds maar weer opspelen. Op één of andere manier waren mensen allemaal klootzakken. De uitzonderingen uitgezonderd. En hier en daar reageerden mensen eens op een verkeerde manier, vanwege een ontwikkelingsstoornis of één of andere obscure faalangstige beweegreden. Ook deze mensen waren te vergoelijken. Sommigen hadden gewoon brute pech...Eh... Enfin... Om niet in de gore details te moeten treden en ineens kort te gaan; Hier en daar had je wel eens een klootzak van een mens. Hij wenstte ze een uppercut of twee en een goed uitgebalanceerde 'Mai geri' er bovenop. Niet dat het hielp, maar het hield hem alive and kicking. Figuurlijk weliswaar, want als het er op aankwam werd hij heel angstig. 'Chicken!' orakelde hij voor zich uit. Hij hing de raadselachtige voor zichzelf uit. Er was niets raadselachtigs aan, want hij kende zichzelf door en door. Alleen was hij niet altijd bij machte zijn tekortkomingen te doorprikken.

Hij vroeg zich weer eens af waarom de dingen altijd zo moeilijk zijn. Hij had samen met zijn nieuwe collega een klant bezocht om een bestek op te maken. Hij had zijn baan als proces-operator vaarwel gezegd en was zelfstandig begonnen als binnenhuis schilder-decorateur. Maar ergens had hij het vermoeden dat het op één of andere manier weer niets voor hem ging worden. De moeilijkheden begonnen al met zijn collega alleen al. Marius! Wie heet er nu Marius? Hij vond het een verdachte naam, alsof er iets heimelijks in het aanhansel zat; -ius... i-us in je anus. Met zo'n naam wordt je iedere keer weer genomen. Neen, er was iets grondig mis met zijn collega.

Na afloop van het bezoek had hij de opmerking gemaakt dat het een mooie vrouw was, maar dat ze haar mond niet mocht opendoen. Wat dan kwam, had hij niet van terug. 'Inderdaad!', zei Marius, 'Een bezoekje aan de tandarts zou haar geen kwaad doen!'

'Fuck! Wat?' dacht hij, maar hij zei niets. 'Er is niets mis met dat mens haar tanden. Ze is godver goor in de bek! Vulgair, platvloers en banaal! En dan ging het nog alleen maar over geld en stijl! Hij mocht er niet aan denken dat ze over sex zou beginnen!'

Maar andermaal, hij zei niets. De gehele terugweg naar het atelier is er niets meer gezegd geweest. Hij vroeg zich af of Marius nu werkelijk zo dom was of eerder dat hijzelf iets gezegd had dat niet helemaal koosjer was. Waarom had hij haar een mooie vrouw genoemd? De vrouw leek wel één orgie van scheten en boeren uit haar bek te laten komen. Waarschijnlijk had ze net haar bankier met huid en haar verslonden, omdat er vandaag één cent minder rente op haar rekening stond. Hij meende zelfs een lichte ranzige geur van hondenpoep, die zich aan de zool van vers geboende mocassins gehecht had, te onderscheiden. 'Mens, wat een secreet!' Het gaat hem toch om het totaalpakket? Het begon te dagen; het was op zijn minst een seksistische opmerking geweest. Hij zou die fout niet meer maken. Later die dag begon het op te spelen. De dag daarna ook en de dag daarna ook nog...

Schrijver: Manuel Van den Fonteyne, 7 juni 2010