Verhalen

Boven de Big Bull

Een slonzige trap naar boven, een scherpe draai naar rechts en we staan voor een woest uitgehakte muur, die gretig gaapt naar twee aanpalende vertrekken.
De achterwand van het kleinste kamertje is geperforeerd door hagel uit een luchtbuks; de aangrenzende ruimte aan de straatzijde is met riet betegeld.
Ons gemeenschappelijk meubilair is een non stop wekkerradio.
De inwijding van de Big Bulls pub aan de Oranjestraat in Almelo is een paar maanden oud als Cees en ik de wallen onder onze ogen strijken met rumbaballen en een non stop tamboerijn.
Wat is die Rudy Delfsma (ooit Puntje Rood en megawipper van Zwaantje) toch een fantastische gozer dat hij het optrekje verhuurt voor een uiterst zachte prijs.
Boven de Big Bull staan we 24 uur per dag in open dialoog.
Het is de zomer van ’73 en Cees en ik tijgeren onbevreesd in een relatiecircus van wisselende samenstelling.
Amerikaanse Fransje van Peter Leeuwen komt regelmatig douchen, Ton en Henriëtte schuilen er dikwijls even, een struise dame uit een jeugdherberg komt er verrassend tot rust, Saskia Verstegen leert trucjes waarop Hans Kazan jaloers zou zijn en ma Schrier is er soms zo druk met het schillen van een mud aardappelen dat ze het opwindend gekir van een fietsliefhebster aan de andere kant van het gapend gat gemakshalve toedicht aan de wekkerradio.
We hebben in die tijd een sterke binding met de Gravenallee, waar de manager van Gert en Hermien een pand verhuurt aan bevallige meisjes uit een tehuis. Zij zijn verguld met onze hartelijke ontvangst.
En vanuit het café beneden is de blije escape naar ultieme privacy eveneens snel gemaakt, zo ondervinden ettelijke aanstaande exen in extase….

Schrijver: dick panman, 9 september 2010