WAT WAART IN EN OM BREDA?
De bekende stad Breda, ook wel de "parel van het Zuiden" genoemd, verbergt veel onbekends.
Bezuiden deze gezellige plaats ligt het mooie Mastbos, een veel bezocht lustoord. Hier zijn nog altijd bomen met vertelkunst. Oude vertellingen, die zich in en om Breda afspelen, klinken eeuwig door takken en twijgen.
Als de stoere eiken en beuken luid zuchten, zijn dit angstwekkende of opwindende geschiedenissen. Het gaat misschien over duistere herbergen met roofzuchtige waarden.
Tijdens nachtelijke storm hoort men kreten van het slot Boeverije, waarin een duivelse ridder woonde. Gelukkig dat dit kasteel nu de liefelijke naam "Bouvigne" draagt.
Als de zachte zefier door het lover sluipt, vragen de bomen zich af of er nog een geest onder de brug bij de Duivelsbruglaan huist.
De jonge dennen fluisteren nieuwsgierig hoe die bekende Zeven Heuveltjes zijn ontstaan.
De machtige bomen weten zo onnoemelijk veel. Maar ook de graspollen rondom moerassen en meertjes hebben hun boodschap. Lange dichte halmen buigen en knikken onder dansende zuchtjes. Dan praten ze over dwaallichtjes, die hier vroeger veel voorkwamen. Wat waren die spookvlammetjes gevreesd! Deze verschijningen zijn er misschien nog wel, maar hebben een vriendelijkere aard dan in het verleden.
Ja, het Mastbos houdt altijd zijn geliefde er-was-eens-verhalen. Maar wie heél aandachtig luistert kan misschien ook het goede er-is-steeds-verhaal horen.
Tussen mos, struiken en bomen leven de verhaalkruimels. Deze wezentjes zijn niet groter dan brood- of koekkruimels. Door een vergrootglas zou je hun verschillende gedaantes zien. Je kon er kleine feetjes, elfen, engeltjes en duiveltjes in herkennen. De laatstgenoemden willen af en toe ook duivelse streken uithalen. Maar meestal werken ze gewillig samen met de anderen.
De verhaalkruimels spreken altijd over hun woonbos en diens nabijheid.
"Komen jullie maar," roepen ze tegen de watervogels, die zwervend rondvliegen op zoek naar een goed verblijf. "Hier vind je een gebied, waar je gelukkig zult leven. Die weilanden van vroeger zijn heel aangename moerassen en vennen geworden."
Eenden, meerkoeten en reigers geven daar gehoor aan. Ze strijken neer en vinden een heerlijke stee om er op hun gemak te wonen. De verhaalkruimels troosten oude, stervende bomen met de woorden:
"Als jullie je laatste adem uigeblazen hebt, blijf je rustig in het bos staan of liggen. Uit jullie zal nieuw leven geboren worden. Je ziel gaat over in jonge struikjes en paddenstoelen die op jullie vermolmde huid gaan groeien.
Kleine diertjes zullen met veel genoegen hun woningen maken in je stammen. Je hoort het wel: jullie zullen verder leven in andere schepsels."
's Avonds zitten alle verhaalkruimels bij elkaar op de zachte bosgrond. Ze hebben het erover hoe blij ze zijn dat hun Mastbos steeds meer het aanzien van een ruig woud mag krijgen. Tegelijk blijft het een verrukkelijke plek voor mensen die rust zoeken.
Dan zweven de verhaalkruimels omhoog, tot bij de boomtoppen. De nacht wordt steeds donkerder. Aan de noordelijke hemel wenkt een warme gloed...
"Naar Breda," zeggen ze tegen elkaar. Daar gaat het, over het bos heen, over de daken van de stad. De verhaalkruimels zetten zich allemaal op de grote, oranjeglanzende wijzers en cijfers van de hoge toren. Daarna gaan ze uiteen, in drie verschillende groepen.
De al eerder genoemde engeltjes en duiveltjes dalen af naar de haven, waarvan het water steeds gereinigd wordt door een kunstmatige waterval. De donkere oppervlakte weerspiegelt het rossige schijnsel van de havencafés. Daar gaan de engeltjes en duiveltjes naar binnen. Bij het vrolijke schertsen, de gezellige kout en het gerinkel van glazen geven de verhaalkruimels des te meer levendigheid. Indien er heel sterke drank vloeit, kan men nog wel eens ruzie maken. Dan voelen de duiveltjes hun oorspronkelijke driften weer. Ze willen de pas ontstane onenigheid aanwakkeren, wat jammer genoeg soms lukt. Maar gewoonlijk beheersen de engeltjes hen, en keert de vreedzame geest terug.
Ook de cafés rondom de Havermarkt krijgen zo hun beurt.
De piepkleine elfen vliegen naar de Grote Markt en de winkelstraten daaromheen. Die luchtwezentjes strelen de glimmende, gekleurde letters aan de gevels van winkels en warenhuizen. Toveren de elfen of stralen ze hun natuurlijke krachten uit? Door hun aanwezigheid krijgen de lichten van al die muren en ramen een zachtzinnig aanzien. De dikwijls harde zakengeest krijgt een mildere aard. De verkopers zullen daarom schappelijk handelen. Er zullen meer kopers komen.
De feeën zijn nauwelijks groter dan de elfen, maar dragen wel langere mantels. Dankzij hun kunsten dringen ze door in de slaapkamers. Mensen die in het hart van Breda wonen, krijgen tijdens hun slaap bezoek van de feeën.
Bescheiden wensen zweven over de bedden. Onhoorbare woorden verschaffen zich toegang tot menselijk onderbewustzijn:
"Moge onze stad steeds een daadkrachtige, ondernemende, maar gemoedelijke ziel houden. Laat de mensen die in Breda wonen of erheen reizen het een uitverkoren plaats vinden om er te zijn. De toekomst geve dit altijd."
De nacht loopt ten einde. De verhaalkruimels verzamelen zich weer bij de wijzers van de torenklok, wier glans langzaam verbleekt bij het opkomende ochtendgloren.
Een wolk van verhaalkruimels spoedt zich naar het Mastbos.
Daar spreken de vogels en andere dieren hun eigen taal. Ook de menselijke wandelaars voeren gesprekken.
De verhaalkruimels begrijpen evenwel alles wat ze daarvan horen. Het vergroot de vreugde om hun werk te doen, dat bestaat uit: het verleden eren, het heden vorsen , de toekomst sterken van Breda en haar sprookjesachtige omgeving.
live.nlGeplaatst in de categorie: woonoord
SPROOKJESACHTIG
339
Geef je reactie op deze inzending: