Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Hoogtevrees

Ik sta geklemd tussen een Duitse dame gekleed in een framboosroze skipak (ik schat jaren negentig vorige eeuw) met een grijze muts op haar geblondeerde haren, en een goed geconserveerde Oostenrijker van een jaar of zestig. Mosgroen jack, snordragend.
De geur van zijn after shave prikt in mijn neus. Als ik mijn hoofd omdraai zie ik nog net T. door zijn knieën gaan om beschermend achter M. te gaan zitten intussen wijzend op de kolossale, besneeuwde bergen die onder ons voorbij schieten.

Ik concentreer me op de snor van de Oostenrijker, dan weer op de roze lippenstift van de Duitse, past goed bij haar pak, en dwing mezelf af en toe een glimp van het adembenemende uitzicht op te vangen.
We zijn zojuist de blauwe ‘tramwagon’ in gestapt die ons steil omhoog naar de Zugspitze zal brengen.

Het is tamelijk druk in de ski-cabine. Ik ruik parfum, katers en knoflook. De peilloze diepte onder me in combinatie met de snelheid en de hoge, heldere glazen wanden van de lift waar ik in sta samen met een willekeurig zootje mensen, bezorgt me een hemels dan weer hels gevoel.

Ik probeer uit alle macht de angst in mijn buik niet toe te laten.
Ik doe gewoon net of ik niet thuis ben, negeer het als kiespijn en kijk nogmaals naar het grootse mooiste uitzicht ooit.
Hoe vaak heb ik niet in zo’n cabine gestaan? Ik heb geskied. De laatste keer is een jaar of twintig geleden, dat wel. Ik heb in verschillende soorten skiliften gezeten, ik heb wel eens een bergwandeltocht gemaakt.
Even kijk ik naar mijn schoenen, versleten en geroutineerd als ze eruit zien.

En hier sta ik, innerlijk hevig biddend dat ik mezelf niet zal verliezen. Eenmaal boven, blijven de zwarte vlinders in mijn buik me steeds een beetje plagen.

In het restaurant op de Zugspitze blijkt er een receptie te zijn.
Gefascineerd en dankbaar voor de afleiding kijk ik naar de verschillende mannen en vrouwen die, zelfs omringd door twee grote camera’s, van hun champagne nippen.
Een van de mannen heeft een zonverbrand gezicht en zijn lange dunne haar in een staartje (ik schat jaren tachtig, vorige eeuw). Hij bedient de professioneel uitziende camera op een statief.
Terwijl ik een hap van mijn taartje neem, probeer ik in te schatten wat het voor gezelschap is.
T. schat in dat het een bruiloft is. Ik denk dat het iets met de media te maken heeft.

Even later lopen we naar buiten en kijken om ons heen. Wauw.
Dan valt mijn oog weer op de mast van de skilift en ik kijk even peinzend naar de kabels. Er komt een moment dat we weer die vervloekte cabine in moeten.

M. weigert zijn muts op te zetten. Hij lijkt zich niet bewust van de hoogte en van de schoonheid van het landschap en wil het liefst weer naar binnen. Of zou het een teken zijn.
Voor een tijdje lukt het me zowaar om naar de prachtige bergen te kijken en ervan te genieten.
T. maakt foto’s en ik tuur naar de skipiste in de verte. De lucht erboven is diepblauw, de zon schittert.

Op de terugweg stap ik de cabine weer in en troon ik M. voorzichtig mee en zoek een plekje voor ons uit. Niet meer aan de voorkant van de glazen lift maar ik neem plaats op een bankje links, benen en blik naar binnen gericht.
De een na de ander stapt in, het begint al aardig vol te raken.

Dan zie ik de twee mannen van de receptie.
Beiden dragen hun grote camera op de schouder en in de andere hand het statief. Ze stappen in, zetten het statief neer, camera erop, en klappen een kant van de cabine helemaal open. Twee andere mannen houden de opengeklapte glazen wand boven hun hoofd vast zodat de twee fotografen met hun grote lenzen vrij spel hebben en prachtige foto’s kunnen maken.

Mijn hart bonst. Smekend kijk ik schuin omhoog naar T. Kan ik er nog uit? T. grijnst naar me en pakt M. stevig vast.
Dan klinkt het signaal dat de cabine vertrekt en daar gaan we.

Ik kijk vanaf mijn bankje zo het open gat in en zie de overweldigende bergpartij zonder glas ertussen. De wind waait door mijn haren.
‘Super’ zegt de man met het staartje en steekt zijn duim op terwijl hij door de lens kijkt.

Schrijver: Mohair
Inzender: Monique Louis, 13 februari 2011


Geplaatst in de categorie: vakantie

2.7 met 3 stemmen 259



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)