De vakantie ging niet door.

Er was eens een jong stel. Hij kreeg een bijstandsuitkering en zij deed avonds twee keer per week schoonmaak werkzaamheden in een kantoor en verdiende daar een klein bedrag mee. Zin om bij een baas te werken had hij niet, maar hij was verplicht te blijven solliciteren. Dat deed hij dan wel en als hij uitgenodigd werd om bij een werkgever te verschijnen ging hij daar naar toe, maar kleedde zich zodanig, dat hij er als een zwerver uitzag, ook ongeschoren en kapsel met een lange staart. Daar had hij succes mee en werd niet aangenomen en daar was hij heel blij mee. Liever zat hij de hele dag naar sport op de televisie te kijken en binnen zijn bereik een kist pils en een pakje shag. Geld kreeg hij toch wel en met de verdiensten van zijn vrouw erbij konden ze wel rondkomen.

Zij was net in de dertig en kon geen kinderen krijgen en dat vond ze heel erg. Hij vond het prima want hij moest dat gejank niet aan zijn kop hebben, zei hij altijd. Een voorstel van haar om dan een kind te adopteren werd door hem botweg afgewezen. Zij had een onderdanig karakter en dus bleef het zoals het was, hij lekker thuis zitten voor de buis en zij haar huishoudelijke werk. Ze wist niets te ondernemen tegen zijn dominant gedrag. Wel was ze één keer van hem weggelopen.
Op een ochtend terwijl ze aan de koffie zaten zei hij opeens:
''Zeg meid, ik heb zin om eens vakantie te houden in Turkije, lekker zwemmen en van de zon genieten. Dat zal voor jou ook wel eens goed zijn, want je ziet er slecht uit.''

''Dat kunnen we nooit betalen, man. Verleden jaar wilde je dat ook al en probeerde je een lening te krijgen, maar de bank wees dat af. Te weinig inkomsten, weet je. Waarom probeer je geen vast werk te krijgen en kleed je eens behoorlijk als je een sollicitatiegesprek hebt. Zoals jij er uitziet neemt geen baas je aan. Je wilt gewoon niet werken, zo is dat. Zet die vakantie in Turkije maar uit je hoofd, daar is geen geld voor en ik wil niet in de schuld zitten, we kunnen nu al nauwelijks rondkomen. Drink liever niet zoveel bier en je hoest als een gek met dat roken van je. Moet je zien hoe dat behang eruit ziet, helemaal donker bruin. Ga liever behangen.''

Onthutst keek hij haar aan, hij was niet gewend zoals ze nu sprak, maar liet het maar zo. Gewoonlijk gaf hij haar dan een mep, maar wilde de vrede bewaren, want hij was als de dood, dat ze weer de benen nam. Er werd verder niet meer over gesproken. Het was avonds lekker weer en Henk pakte zijn kist bier, die nog half vol was, en ging in de tuin zitten. Inge was op de fiets naar haar werk. Normaal gesproken komt ze tegen tien uur thuis, maar toen hij in de tuin wakker werd was het al half elf en ze was nog niet thuis. Dat maakte hem ongerust, ze zal toch niet met een andere kerel vrijen, want er werkte daar ook een man van in de veertig. Maar hij stelde zich weer gerust, want zo was zijn Inge niet.

Pas kwart voor elf ging de huisdeur open en liep hij haar in de gang tegemoet en zei:
''Wat ben je laat.''
''Ja, ik kon je niet bellen, want mijn mobieltje doet het niet. Ik moest lopen, want de achterband stond leeg, vandaar.''
Argwanend als hij was keek hij naar haar fiets en zag inderdaad, dat de band leeg stond. Hij was weer gerustgesteld. Ze namen nog een drankje en gingen naar bed. Toen Inge de volgende morgen weer beneden was zag ze dat de keukendeur open stond. Heeft ie natuurlijk met zijn bezopen kop vergeten dicht te doen, dacht ze. Toen deed ze een nare ontdekking.

Een van haar ouders geërfde geschilderde religieuze voorstelling van de Oosterse kunst hing niet meer aan de muur en was door kunstbezit geschat op zevenhonderd euro, gelukkig verzekerd. Ontdaan keek ze naar de lege plek aan de muur. Toen hij beneden kwam en zag wat er gebeurd was ging een heerlijk gevoel door hem heen, hij zag al mogelijkheden om aan geld te komen en alsnog naar Turkije te gaan.
'' Lieverd, je moet vanmorgen al naar het politiebureau gaan en aangifte doen van diefstal en vraag een afschrift voor de verzekeringsmaatschappij. Zeg maar, dat het schilderij achthonderd euro waard is. Hij gooide er honderd euro bovenop.

Een week later kregen ze al bericht, dat de verzekering zevenhonderd euro zal uitbetalen. Het bedrag zou over een paar dagen op hun rekening bij de bank staan. Met spanning in zijn lijf wachtte hij de postbode op om een afschrift van de bank te krijgen, maar die kwam nog steeds niet. Drie dagen na de aangifte ging de telefoon. Henk snelde naar het apparaat en kreeg een rechercheur aan de lijn. Een afschuwelijk gevoel ging door hem heen toen de politieman vertelde, dat de schilderij was opgespoord en dat hij de verzekeringsmaatschappij daarvan in kennis moest stellen. Met een brok in zijn keel zei hij tegen de rechercheur:
''Ik heb juist bericht gekregen, dat ze gaan uitbetalen, mijnheer.''
''Dat zal nu dus niet doorgaan, wees blij. Wat heb je nou aan geld. U kunt het komen ophalen en voor ontvangst tekenen. Tot straks.''
''Doe ik, mijnheer.''
Natuurlijk was zijn vrouw dolgelukkig, dat haar erfstuk door de politie gevonden was, maar haar man liet duidelijk blijken, dat hij zwaar de pest in had. Hij zag nu zijn vakantie in Turkije niet doorgaan.

Biografie van deze schrijver

solliciteren schilde schilderij erfstuk

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

1.8 met 4 stemmen 114