Het leven wordt stiller
Veel geluk heeft Aaltje niet gehad. Stil zat ze daar voor het raam naar buiten te staren. Ze voelde zich nog redelijk gezond al was ze tachtig. Een beginnende reuma en suikerziekte nam ze op de koop toe, daar was mee te leven. Ze hield niet van klagen en stond elke morgen om zeven uur op. Vorig jaar zaten ze nog gezellig met z’n tweeën te ontbijten. Joop was ondernemend, elke keer had hij een nieuw idee en gingen ze met hun kleine auto ergens naar toe.
Wanneer zij door haar huisje loopt en de meubels afstoft kijk ze steeds naar zijn foto op het dressoir. Joop had een vriendelijk en knap gezicht. Ze moet nog aan die nacht denken toen zij vroeg in de morgen wakker werd. Ze had onrustig geslapen en Joop lag nog naast haar. Dat vond ze vreemd, want hij stond elke morgen om half zeven op en ging douchen en daarna het ontbijt klaar maken. Ze schrok, want ze dacht dat hij zich misschien niet lekker voelde en schudde hem aan zijn schouder. Haar hart bonsde in haar keel, want hij reageerde niet en toen zij aan zijn wangen voelde waren die koud. In paniek rende ze naar de buren. De buurvrouw, een nog jonge moeder van twee kinderen, deed open en zag het verschrikte gezicht van Aaltje.
''Wat is er buurvrouw, voel je je niet goed, moet ik een dokter bellen.''
Haar man was al naar zijn werk. Aaltje vertelde met horten en stoten, dat Joop niet reageerde en koud aanvoelde. De buurvrouw, een oud verpleegster, rende naar boven en zag aan zijn ogen, dat hij overleden was.
''Ik bel je huisarts, buurvrouw.''
Die was er binnen vijf minuten en constateerde, dat Joop in zijn slaap was overleden.
'' Zomaar dood gegaan in zijn slaap'', snikte ze. Ook de dokter was zeer begaan met haar lot en troostte haar zoveel mogelijk en deed de handelingen die nodig waren.
Ze miste Joop nog elke dag.
Het leven werd stiller voor haar. Kinderen waren haar niet geschonken. Ze was flink en het leven ging door. Joop was haar derde man en had hem ontmoet tijdens een vakantie in Italië, al weer twintig jaar geleden. Hij was toen bijna zestig en altijd vrijgezel geweest. Het was liefde op het eerste gezicht toen ze elkaar ontmoetten in een restaurant. Het was haar prettigste tijd van haar leven met hem, want daarvoor was het meestal ellende. Toen Aaltje ongeveer achttien was werkte ze als barjuffrouw in een café. Daar werkte ook zwarte Lola, die verliefd werd op Aaltje, maar zij voelde zich niet zo aangetrokken tot vrouwen. Ze had wel vluchtige ontmoetingen gehad met jongens, maar die lieten haar in de steek, omdat ze niet meewerkte als die knapen seks met haar wilden hebben. Aaltje was klein van gestalte, maar zag er zeer vrouwelijk uit met flinke vooruitstekende borsten, die je in die tijd niet zo openlijk bloot mocht laten zien.
Zwarte Lola was dominant en Aaltje die erg toegevend was begon een verhouding met haar, eigenlijk tegen haar zin, omdat ze niet lesbisch was. Ergens vond ze het spannend seks met Lola te hebben, want hoe zou dat zijn met een vrouw. Lola was erg bedreven in de liefde en lukte het haar Aaltje tot een hoogtepunt te brengen. Zo ging dat jaren door, maar het ging mis toen Zwarte Lola haar wilde laten werken in een ruimte waar zwepen en maskers aan de muur hingen. Ze moest mannen en ook vrouwen die daar kwamen pijn doen en martelen, maar dat wilde zij niet. Daar was zij geen type voor. Ze wilde vluchten, want dat Sadomasochisme vond ze slecht.
In genoemd café kwam een zekere Willem als kelner te werken. Een knappe man, slank van postuur met zwart krullend haar. Ze kwam te weet, dat hij gescheiden was van zijn vrouw. Ze had gemerkt, dat hij haar liefdevol bejegende. Ze kreeg vlinders van hem in haar buik. Natuurlijk had hij dat door en liet ze zich op een keer na sluitingstijd langzaam ontdoen van haar kleding en de liefde bedrijven op het biljart. Dat was het ware, dacht Aaltje. Ze wilde geen seks meer met Lola, die het al gauw in de gaten had, dat Aaltje verliefd was op Willem. Lola achtte haar niet geschikt meer SM met klanten te doen.
Aaltje trok bij Willem in en wilde met hem trouwen, maar dat zag hij nog niet zitten na een mislukt huwelijk. Hij had andere plannen met haar. Ze moest de hoer gaan spelen in het café, waar hij mede-eigenaar was geworden. Ze kreeg vreselijke kerels op bezoek, die de gekste dingen op seksueel gebied van haar verlangden. Ze kon het niet en dat resulteerde in mishandelingen door Willem tot bloedens toe. Ze durfde geen aangifte te doen bij de politie, want hij had haar gedreigd te doden.
Op een dag vluchtte ze naar België, waar haar ouders woonden. Daar kreeg ze kennis met een mijnwerker in de buurt van Luik. Met hem had ze een goed huwelijk, maar hij stierf na een paar jaar aan een longziekte. Ze trok weer naar Holland en had inmiddels de leeftijd van zestig jaar bereikt. Ze betrok een flat op de hoogste verdieping en voelde zich eenzaam. Ze besloot met vakantie te gaan en boekte een busreis met gezelschap naar Italië. Daar ontmoette ze Joop in een restaurant, die ook in die bus had gezeten, maar door Aaltje niet was opgemerkt. Ze werden verliefd op elkaar en terug in Holland trouwden ze. Met hem kreeg ze een buitengewoon goed huwelijk. Joop werkte als ambtenaar op het stadhuis en was heel lief voor haar. Toen hij tweeënzestig werd ging Joop in de vut. Ze kregen een zee van tijd en gingen vaak op vakantie in het buitenland, meestal naar Spanje en de Canarische eilanden. Dat allemaal overdacht ze toen ze stil naar buiten zat te staren en voelde zich vreselijk eenzaam.
kpnplanet.nl
Biografie van deze schrijverGeplaatst in de categorie: partner
terras
125
Geef je reactie op deze inzending:
Het verhaal is licht droevig, maar heel realistisch.