Zwarte magiër

(voor George Gordon Byron (1788 - 1824))

Zijn vader was een losgeslagen kapitein, die meer in de havenkroegen zat, dan dat hij over de zeeën voer en wanneer hij dat toch deed, dan stond hij meestal dronken aan het stuur en belandde hij in andere landen dan gepland. Als rokkenjager is hij onder menige rok gedoken, maar hij maakte het niet zo bont als zijn poëzieminnende zoon, een genetische kwestie zeg maar. Toen George drie jaar was, stierf zijn vader, waarna hij met zijn Schotse moeder naar Aberdeen vertrok. Toen hij tien was kreeg hij de titel van lord en de nodige centen om ruim te gaan leven en een goede studie te genieten, eerst in Harrow en later in Cambridge, waar hij tijdens zijn studie zijn eerste dichtbundel publiceerde. Daar leerde hij ook hoe je het nachtleven kon opsieren met dronkenmansfeesten en bordeelbezoeken. In de nuchtere momenten las hij Alexander Pope, die zijn vroege werk danig beïnvloedde. Van zijn 21-ste tot zijn 23-ste reisde hij door Spanje, Portugal, Griekenland en Turkije. Hij beschreef in zijn jeugdige overmoed dat hij met honderden vrouwen het bed had gedeeld, dat hij de Schotse Casanova was, die de Spaanse jongedames het hoofd op hol bracht, dat hij maar met zijn vinger 'kom!' hoefde te gebaren en zij volgden hem allemaal naar zijn passievertrekken, passieplekken. Dat de Portugese vrouwen in vuur en vlam raakten als zij hem alleen al zagen, dat zijn adembenemende, goddelijke schoonheid onweerstaanbaar was, omdat hij de schoonheid van de meeste vrouwen ruimschoots overtrof, dat men hem qua schoonheid voor een homofiel hield en dat ze dan ook dol van geilheid werden toen ze zijn superheterofiele aard ontdekten. Ze hadden er alles voor over om zijn minnares te worden, om zijn blijkbaar hoogstviriele genotsstaaf diep in hun hunkerende vulva's te voelen. Lord Byron bloeide op van al die vrouwelijke intimiteiten en zijn gedichten stroomden even vloeiend uit zijn pen als de vlotheid van de liefdesdaden. Hij kende de inspiratie, die voortvloeide uit de erotiek. Hij kuste, streelde en kneedde de jonge, volle, Griekse borsten, hij likte de priemende tepels, beet erin, zoog als een gulzige boreling, dronk soms ergens echte moedermelk, dook weer met zijn zuigmond, lik- en slikmond tussen de bereidwillige dijen van de poëzie dienende dienaressen. In de armen van Turkse maagden en gerijpte minnaressen kwam hij tot de hoogste hoogtepunten, deze aangedikte taferelen in poëzie gegoten, werd hij al ras een landelijke beroemdheid. Deze vrouwenverslinder trouwde in 1815 met de bloedmooie Anne Milbanke, maar in 1816 vluchtte zij bij hem weg, waardoor de kwaadsprekers hem het land deden verlaten. Hij vestigde zich in Italië. Zijn oude vriend de dichter Shelley herenigde zich met hem, totdat deze op 30-jarige leeftijd verdronk in de Golf van Spezzia. Byron werd nog meer haatdragend jegens onderdrukkende burgerregels en maatschappelijke bekrompenheden, hij wist met een gortdroge, zwartgallige visie de fantasieloze braverikken behoorlijk op de kast te jagen om vervolgens die kast gewetenloos in de fik te steken. Zijn zwarte magie was juist een masker voor zijn mensbevrijdende motieven, alleen extreme shockeffecten zouden nog werken bij al die vastgeroeste, kleinburgerlijke, betweterige, verraderlijke opblaashanen. Natuurlijk was hij het die een meesterwerk over de legendarische Don Juan schreef, maar al zijn afleidingsmanoeuvres ten spijt, al die vurige passies met zovele vrouwen daargelaten, bleek hij toch een undercover homofiel vanjewelste en praktiseerde hij regelmatig tijdens zijn turbulente, merkwaardige dichtersleven. Hij wilde de armlastige Grieken helpen te vechten tegen de opdringerige Turken, wat hij formidabel deed, totdat hij op 36-jarige leeftijd tijdens een boottocht verdronk, Shelley achterna, als een ware zwarte romanticus tot op de dag van vandaag geëerd door velen. Diep onder in het steenkoude water kuste Byron Shelley vereeuwigd op de mond.

Lord Byron Zwarte ma Zwarte magiër

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

5.0 met 1 stemmen 82