Het kerstverhaal anno 2011

Youssef en Marianne hebben al enkele jaren een relatie. Ze wonen in een klein, maar sfeervol appartementje in het centrum van Naarden. Youssef werkt als zelfstandige-zonder-personeel (ook wel ‘ZZP-er’ genoemd) en heeft zijn eigen installatiebedrijfje. Marianne is al jaren student aan een hogeschool ergens in Holland maar is eigenlijk pas sinds de invoering van de zogenaamde ‘langstudeerboete’ gebruik gaan maken van de mogelijkheid om daadwerkelijk te gaan studeren. Daarnaast heeft ze een bijbaantje in een callcenter. Ze hebben het niet altijd even makkelijk, maar ze zijn gelukkig. Ze houden van elkaar en zien samen een kleurrijke toekomst tegemoet. Toch is de crisis ook in Naarden voelbaar. Ze kunnen de huur van hun appartement maar net betalen en zicht op een huis met een hypotheek is er voorlopig niet. Daarom hebben ze besloten om de geplande gezinsuitbreiding voor onbepaalde tijd uit te stellen.

Des te groter is de verrassing als Marianne op ’n dag een whatsapp krijgt met de volgende tekst: ‘Ey Mar! Hoest nou? K moet ff wat kwijt… Je bent zwanger van je zus. X Gaby.’ Marianne is verbaasd. En terwijl ze het berichtje nogmaals leest en hard nadenkt wie die Gaby moet zijn en hoe ze in vredesnaam zwanger kan zijn van haar zus, komt er direct nog een berichtje binnen. ‘K bedoel van Jezus LOL… Die %$#@ autocorrectie altijd… :-S haha X.’ Marianne begrijpt er niets van en probeert het nummer tevergeefs terug te bellen. ‘Het nummer wat u probeert te bellen is niet in gebruik.’ Ondertussen hangt de langstudeerboete nog steeds als een stevige donderwolk boven haar hoofd en ze besluit het berichtje te laten voor wat het is.

Enkele weken later begint Marianne te merken dat er bepaalde dingen veranderen. Ze krijgt steeds vaker trek op de meest rare momenten, is de hele dag moe en reageert boos en geïrriteerd op simpele vragen en verzoeken. En na de zoveelste hormonale uitspatting van Marianne is Youssef het zat. Als een professioneel politicus geeft hij een alles zeggende reactie op het vreemde gedrag van zijn vriendin: 'Doe eens normaal man!' De vreemde whatsapp-berichtjes is Marianne inmiddels al vergeten en ze besluit, na enkele uren te hebben doorgebracht met ‘google-en’, om een zwangerschapstest te gaan doen. Na vakkundig een staafje te hebben voorzien van vloeibaar bewijsmateriaal, volgt al snel de uitslag. Marianne kan haar ogen niet geloven: ze is zwanger! Maar hoe kan dat? Ze deden het toch altijd veilig?

Als Youssef vervolgens op de hoogte wordt gebracht van dit wonderbaarlijke nieuws, reageert ook hij enigszins verrast. ‘Uhh… Ja, maarre… Ik bedoel uh… Betekent dit nou dat uh…?’ Beiden kunnen het niet geloven maar leggen zich uiteindelijk neer bij de gedachte dat blijkbaar niet elk rubbertje 100% dekking heeft. Het lijkt het netwerk van T-mobile wel. Ondertussen groeit de buik van Marianne flink door en het duurt dan ook niet lang voordat haar buik een omvang heeft waar je letterlijk niet meer om heen kan. Met de feestdagen op komst en het feit dat beide families nog van niets weten, besluiten ze om er een paar dagen op uit te gaan. Naar Centerparcs wel te verstaan.

Als ze goed en wel op weg zijn, begint Marianne onrustig te worden. ‘Hoe lang is het rijden?’ Vraagt ze ongeduldig. ‘De Tomtom zegt 53 minuten, maar het had al een hoop gescheeld als we hier gewoon 130 konden rijden,’ antwoord Youssef. Ook de onzekerheid slaat weer toe. ‘Kan ik dat eigenlijk wel, dat bevallen?’ Youssef probeert vol overtuiging zijn vriendin gerust te stellen. ‘Natuurlijk wel! Als die moeke van 63 uit Friesland het kan, kun jij het helemaal!’ De sfeer in de auto is voelbaar gespannen als Marianne plotseling begint te schreeuwen. ‘Youssef! Stop! Nu! Volgens mij… ben ik aan het bevallen!’ Youssef pakt de eerste beste afrit en scheurt het terrein van een McDonald’s op…

En ’s avonds laat, ergens op een parkeerterrein aan een snelweg in Nederland, onder de sfeervolle verlichting van een grote gele ‘M,’ bevalt Marianne van een kerngezonde zoon. En wanneer ze haar kleine jongen stevig vast heeft en hem diep in de ogen kijkt, herinnert ze zich plotseling het berichtje van Gaby. ‘Laten we hem Jezus noemen,’ zegt ze vervolgens. De vernoeming van een eventuele zoon of dochter naar beide ouders van Marianne was al uitgebreid besproken en besloten, en daarmee is geboorte van Jezus Chris Tess een feit.

Terwijl de kersverse ouders aan het bijkomen zijn van de absurd snelle bevalling op de achterbank van een fiat punto, komt er plotseling nog een auto aanrijden. Een oude grijze opel kadett komt tot stilstand naast de auto van Youssef en Marianne. Drie grote ondefinieerbare gestalten stappen uit. Nog voor Youssef de deuren op slot kan doen, staat één van de mannen bij het raampje en klopt aan. ‘Goeieavond. We ben de drie zwaarlijvigen uut ’t Oosten. Volgens ene Gaby moesen we zo snel mogelijk naar de Mac! Oh ja, en we moesten 3 cadeautjes meenemen.’ De man overhandigt vervolgens een zakje wiet, een kortingsbon van de McDonald’s en een blikje bier, dat hij kort geleden bij een tankstation in de buurt heeft gekocht. ‘Dit was ut beste wak zo snel mogelijk kon regel’n,’ verontschuldigt hij zich. Nog voor Youssef de drie zwaarlijvigen kan bedanken, zijn ze al vertrokken richting de ingang van de McDonald’s.

Ook de lokale hangjeugd van een nabijgelegen tuigdorp ziet het felle licht van de grote gele ‘M’ en besluit om poolshoogte te gaan nemen. Als een grote kudde schapen begeeft de groep zich langzaam richting het wegrestaurant. Uiteraard niet te snel, want eventuele inspanningen zijn natuurlijk uitgesloten. Eenmaal aangekomen zien ze 3 dikke mannen, een Marokkaan en een vrouw met een baby op de achterbank van een auto. Het feest is compleet! Met de meegezeulde kratten bier en zelfgemaakte vuurwerkbommen wordt de geboorte van Jezus uitbundig gevierd.

En het bleef nog lang onrustig op het parkeerterrein van de McDonald’s, ergens aan de snelweg in Nederland…