DE PAARSE STERRENGLANS (tweede deel)
Na een uurtje kwamen de feeën terug.
"Nou, laat de elfjes maar eens vertellen hoeveel wij van hun paarse sterrenglans krijgen," grinnikte de oudste treiterend.
"Luistert goed, hooggeëerde feeën," krijste het slimste van de elfjes. "Zeker kunnen wij veel minder dan jullie. Maar ergens in het luchtruim zijn een paar grote staartsterren, die ons elfjes beschermen. Jullie zullen zien dat die geweldige vuurslingers er straks aan komen suizen. Dan zullen jullie voortgeduwd worden door gloeiende vlammen en sterk gas. Ja, jullie zullen allemaal verbrand worden!"
Ondanks al hun narigheid lachten de elfjes om die verzonnen bangmakerij. De feeën keken elkaar bezorgd aan. Maar één van hen haalde een grote verrekijker vanonder haar mantel.
"We zullen eens zien of jullie werkelijk beschermende staartsterren hebben," zei die fee, terwijl ze de kijker voor haar ogen hield.
"Zo, nu zie ik alles wat er in het heelal is. Heel in de verte zie ik een paar grote keien zweven. Ik zie ook een paar grote staartsterren... Maar die komen niet hierheen; ze gaan juist weg! Elfjes, jullie kunnen wel heel goed verhalen vertellen!"
De elfjes waren vreselijk teleurgesteld. He smoesje was toch door die fee ontdekt.
"Maar nu zie ik de aarde," zei de fee met de kijker. "Wacht eens, daar zie ik een mooi bos... Wat gebeurt er in dat bos?"
De fee keek scherper en scherper. Allen luisterden goed naar haar.
"Ik zie twee jongens onder de bomen spelen. Ze rukken takjes van de struiken af... Nu graven ze een diep gat in de grond. En wat is dat? Er komt een grote bosfee naast hen staan. Die jongens schrikken erg. De fee praat tegen hen, maar kijkt toch vriendelijk."
De fee van de sterren graaide weer even onder haar mantel, nam een grote koehoorn en zette die aan haar oor.
"Nu kan ik ook horen wat daar op de aarde wordt gesproken," vertelde ze. "Ja, die jongens krijgen te horen dat er veel vlinders en kevers in de struiken wonen. Nu hebben de jongens de woningen van die diertjes vernield. De bosfee vertelt nog meer. In de bosgrond leven veel spinnetjes en mieren. Die vinden het vervelend als er in hun knusse woongrond gaten worden gemaakt.
De bosfee geeft de beide jongens een hand. En die twee maken het gat, dat ze gegraven hebben weer dicht."
De fee van de sterren keek op.
"Allervriendelijkst is die bosfee toch, zonder meer," zei ze.
Opeens liet de sterrenfee haar handen zakken, verborg de kijker en de hoorn weer onder haar mantel. Ze keek de andere feeën schuldbewust aan. Die schaamden zich ook allemaal erg.
"Die bosfee was heel goed," murmelden ze tegen elkaar. "Ze was goed voor die vernielzuchtige jongens. Maar hoe zijn wij voor die onschuldige elfjes?"
Onmiddellijk maakten de feeën die ongelukkige elfjes los. Wat waren ze na al hun lijden en angst nu dolgelukkig en opgelucht!
Elke fee nam een elfje bij de schouders. In de blije feestnacht dansten de feeën en elfjes met elkaar.
Door de grote vreugde van de elfjes werd de paarse glans van hun sterren steeds mooier en sterker!
"Feeën," sprak de elfenkoningin. "We zijn zo blij dat jullie vrede met ons hebben gesloten. "Nemen jullie nu iets van onze paarse sterrenglans mee."
"Nee, dat hoeft niet," antwoordde de oudste van de feeën. "Houden jullie alles wat je hebt maar."
"Feeën, komen jullie nu eens heel dichtbij deze grote ster staan," zei de elfenkoningin.
Dat deden de feeën.
De elfenkoningin sloeg op die grote ster. Daardoor kregen alle feeën die paarse sterrenglans om zich heen. O, hoe dankbaar zweefden ze even later naar hun eigen sterren terug! Door hun dankbaar gemoed werd de paarse glans, die hen omgaf, almaar groter en groter.
Spoedig kwam die prachtige glans om een paar van hun gouden en zilveren sterren. De feeën waren verrukt.
En nog dikwijls hielden ze nachtelijke feesten met hun nieuwe vriendinnen, de elfjes.
live.nlGeplaatst in de categorie: overig
TWIST
93
Geef je reactie op deze inzending: