Boosheid moet kortdurend zijn

Henk is boekverkoper met een ruime keuze, maar de dorpsgenoten zijn meestal geïnteresseerd in kranten en week- en maandbladen, zodat zijn inkomen vaak tegenvalt en hij bovendien alimentatie moet betalen aan Ingrid en zijn minderjarige zoon. Slapeloze nachten heeft hij ervan en kwam helemaal in een stresssituatie toen onlangs een jongeman met een op hem gericht pistool geld eiste en omdat Henk daaraan niet voldeed, hij een bloedneus werd geslagen en de crimineel er vandoor ging met de inkomsten uit de geldla al was het niet veel. De politie was er snel en wist de boef te arresteren. Bovendien werd hij op dezelfde dag eraan herinnerd, dat hij de alimentatie nog niet had betaald. Het was zaterdagavond toen hij zijn boekhouding deed en weer tot de conclusie kwam, dat zijn inkomsten bedroevend laag waren. Hij dacht waar ben ik aan begonnen in een dorp een boekwinkel te beginnen. Toen hij vijf jaar geleden begon viel het nog mee, maar nu in de crisistijd ging het steeds slechter.

Hij zocht troost in zijn geloof, maar ook God hielp hem niet uit zijn benarde situatie te komen. Elke zondagmorgen bezocht hij de Evangelische kerk en hij was gul in zijn gaven, maar het beviel hem niet, dat in de hal van de kerk boeken en cd's werden verkocht. Hij dacht toen in zijn boosheid, dat Jezus de geldwisselaars uit de tempel verjoeg en hem zijn boosheid niet als zondaar werd aangerekend. Het diende immers de bescherming van Gods naam en de heiligheid van deze plaats van aanbidding. Toen hij de dominee daarover aansprak kreeg hij een knorrig antwoord en dat de inkomsten van de kerk ook steeds minder werden en dat hij maar meer moest bidden.

Zonder de dominee te groeten ging hij gepikeerd naar huis en dacht, ik moet iets ondernemen, dat God welgevallig is. Hij zat achter zijn bureau en dacht aan Ingrid, die hem drie jaar geleden had verlaten, omdat ze niet meer van hem hield. Met haar zoon van zes jaar heeft ze zich gevestigd in een naburige gemeente. Met zijn hoofd steunend in zijn handen dacht hij, zal ik haar bellen. Hij zat maar te dubben, zal ik het doen of niet. Hij deed het en pakte de hoorn van het toestel en belde haar nummer. Met zweet in zijn handen wachtte hij op verbinding, en toen:

''Met Ingrid.''
''Dag Ingrid met Henk, ik zit hier alleen en ik wilde graag weten hoe het met je ging, want ik denk nog vaak aan je. Met de zaak gaat het niet goed, de mensen kopen minder en ik ben pas nog beroofd ook. Een jongeman eiste geld van me en richtte een pistool op me, maar ik dacht schiet maar, want dan ben ik overal van af, maar hij kwam op mij af en sloeg mij een bloedneus en haalde ongeveer vijftig euro uit de geldlade. Hij vluchtte op een scooter, maar ik kon het kenteken niet meer goed zien, omdat mijn bril nog op de grond lag. Toen heb ik meteen de politie gebeld en die heeft hem gearresteerd.''

''Ja, dat heb ik gelezen, maar ik heb nog wat, morgen breng ik Japie niet, want ik ga uit met een vriendin, een bustocht naar Bobbejaanland land in België en dat jong gaat mee en nog eens wat, je hebt de alimentatie nog niet overgemaakt'', en ze verbrak de verbinding.
Terneergeslagen legde hij de hoorn van het toestel neer en hij kon wel janken. Na een slapeloze nacht ging hij zondagmorgen naar de kerk vol wrok tegen Ingrid en God en zag, dat de verkoper in de hal goede zaken deed met snuisterijen, boeken en cd's. Vol woede was hij en stoof tussen de menigte naar de tafel van de verkoper en smeet de goederen op de tafel op de grond, en schreeuwde:
''Jezus heeft dit ook gedaan, in een kerk mag geen handel worden gedreven.''

Schrijver: kees niesse, 21 april 2013