Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Een bijzondere schoonmoeder

Wat had ik toch een ellende met dat mens. Mijn vrouw lag in het ziekenhuis, bevallen van een dochter, die veel te licht in gewicht was. Ze moest in de couveuse en mijn vrouw moest ook in het ziekenhuis blijven. Dat was vroeger zo. Sjaan, haar moeder, was bij mij in huis getrokken om de boel te verzorgen, want ik moest weer naar mijn baas. Normaal kreeg ik van mijn vrouw altijd zes boterhammen mee, belegd met kaas of gebakken ei. Soms ook alleen speculaasjes als het geld op was. We hadden toen nog een weeksalaris. Ze flikte het mij vier dunne sneetjes brood mee te geven met jam erop. Niet te eten, want het brood was soppig geworden.

Ik kwam dus hongerig thuis van mijn werk en wat kreeg ik te eten, vier aardappelen en een klodder andijvie en een bal gehakt, meer brood dan vlees. In de andijvie zat een lange zwarte haar en zij had zwart haar. Ik trok die haar uit mijn mond en liet die aan haar zien.
''Is van u'', zei ik.
In die tijd zei je niet haar naam, maar altijd u.
''Sjaan moet u eens luisteren'', was er niet bij. Dat was onbehoorlijk. Ze werd kwaad, en zei:
''Ben jij nou belazerd zeg, die haar is van jouw, je moet me niet vals beschuldigen, Kees.''

Ik schoof de andijvie uit kwaadheid tussen de ballen gehakt in de pan, en zei geërgerd:
''Mens, je kan niet eens koken, ik ga straks wel bami halen bij de chinees. Die andijvie is niet eens gaar en er zit geen zout in.''
Ze keek mij vernietigend aan.
''Opschieten, want we moeten naar mijn dochter'', riep ze.
Moet je nagaan, ze zegt niet mijn vrouw, maar haar dochter. Ik tel niet mee.

Ze was weduwe en dat is natuurlijk erg genoeg, want haar man was een geweldige kerel, maar kreeg een dodelijke hartaanval in zijn bed. Veel te vroeg dood gegaan. Ze was bijna vijftig en zag er nog jong uit. Ze had een mooi gelaat en lang ravenzwart haar. Ze keek een beetje loens. Vrouwen die loens kijken vind ik seksueel aantrekkelijk. Dus we gingen naar het ziekenhuis, op de fiets en door regen en wind. Zij zat achterop de bagagedrager en hield mij om mijn middel vast. Een auto was voor een arbeider niet weggelegd.

Daar lag mijn dochtertje in een glazen kooitje met allerlei apparatuur. Wat een klein schepseltje met donker haar en nog een gerimpeld gezichtje. Mijn vrouw was weer opgeknapt en had weer kleurtjes op haar wangen. Een warm gevoel van blijdschap ging door mij heen.
Ik ergerde mij kapot aan mijn schoonmoeder toen ze keihard luidkeels riep:
'' Aanschouw het kindeke met vreugde.''
Wie zegt nou zoiets, belachelijk gewoon.

Gelukkig vertelde de verpleegster, dat mijn vrouw over een paar dagen weer naar huis mocht, dus was ik nog niet van mijn schoonmoeder verlost. Ons kindje, Diana, moest nog een paar weken blijven. Er werd mij alvast medegedeeld, dat ik dan elke avond gekolfd moedermelk naar het ziekenhuis moest brengen.
''Een mooi werkje voor jou'', zei ze tegen mij.

Toen ons kindje geboren werd was het januari en het vroor matig. De ramen van mijn huis zaten vol met ijsbloemen. Tegenwoordig hebben we dubbel glas en dan blijft het uitzicht goed. Toen we weer thuis kwamen ben ik eerst bij de chinees een portie gewone bami gaan halen. Het was lekker warm in de huiskamer, dichtbij de salamander, want bij het raam was het koud. We stookten toen cokes en briketten. Ik herinner mij nog heel goed, dat het op een dinsdagavond was. Televisie was er nog niet. We hadden wel een radio en die had ik afgestemd op de bonte dinsdagavond trein, een gezellig programma met veel muziek.

Komt ze aangelopen en zette ze de radio op een andere zender met klassieke muziek.
Wat krijgen we nou, dacht ik. Mag ik in mijn huis niet naar mijn eigen zender luisteren. Ik stond van mijn stoel op en draaide de knop weer naar de bonte avond trein. Ze keek me aan en zei vleiend, hufter.
Dat is nou je schoonmoeder, de baas wil ze spelen. Zijn alle schoonmoeders zo? Ik hoop het toch niet, hé?

Om tien uur ging ik naar bed. Ik hield mijn sokken aan, want het was bitter koud in de slaapkamer. Met een extra deken en mijn dikke militaire jas kreeg ik het eindelijk een beetje warm en doezelde ik weg.
Plotseling ging het licht in de slaapkamer aan en keek ik verschrikt op. Daar stond mijn schoonmoeder in haar pyjama.
''Is er wat'', zei ik.
''Ik heb het zo koud, Kees. Mag ik naast je liggen?''

k wist niet wat me overkwam, je schoonmoeder naast je onder de dekens. Wie weet wat ze flikt en ik zei:
''Sorry, maar dat kan niet, pak maar een extra deken uit de kast.''
Ik hoorde haar nog schelden en ze liep weer weg. Stel je voor zeg, je schoonmoeder naast je in bed. Ik moet er niet aan denken.
Toen ik wakker werd was ze al op en had ze de tafel gedekt. Ik kreeg bij het brood een gekookte ei. Ze zei:

''Ik heb lekker geslapen met die extra deken. Je had gelijk, Kees. Ik had je niet moeten vragen om naast je te gaan leggen, dat hoort niet.''
Ik weet zeker, als ik ja had gezegd, dat ze meteen bij me is gaan liggen. Ik was niet vergeten toen ik onder de douche stond, dat zij ook spiernaakt bij me kwam staan. Ze zag er uit om in te bijten, maar het is je schoonmoeder hé, dus afblijven. Alleen een zoentje, verder niks.

Schrijver: kees niesse, 8 april 2014


Geplaatst in de categorie: geboorte

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 1.385



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
11 april 2014
Afijn, ze was dus vijftig en ze had lang, zwart haar en bovendien, ze loenste, wat je gek van geilheid maakte. Ze dook zelf bij je in bed. Dat vond je niet kunnen, maar je douchte wel samen met haar. Je gaf een zoentje. Toch raar dat het daar bij bleef, Kees!... Oude fantast, oude jokkebrok!...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)