Herinnering aan Loekie.......
Het was een kleine, zwart-wit-gevlekte cockerspaniël, met lange flappen van oren die de zwarte ogen haast bedekten, een puppy nog, die onze ouders ons gegeven hadden om ons en zichzelf te plezieren en een kameraad te verschaffen.
We hadden haar de troetelnaam "Loekie" toebedacht.
Aanvankelijk leek er niets met Loekie aan de hand te zijn; we voerden haar mee aan de lange lijn op onze wandelingen, we speelden met haar en ze apporteerde vrolijk en dartel de balletjes en de stokken die we ver wegwierpen. We schenen in haar een lieve en speelse kameraad gevonden te hebben.
We wisten nog niet dat het hondje een geheimzinnige ziekte met zich meedroeg, tot deze zich op een dag openbaarde:
Loekie stoof wild en razend door het huis, zocht daarvan alle uithoeken op, het schuim op de bek; het was de gesel van de epilepsie die het dier getroffen had en ranselde en de dierenarts wist geen andere oplossing dan het onschuldige dier, onze dierbare Loekie te doen inslapen en de eeuwige slaap in te zenden die al het sterfelijke eens ten deel zal vallen.
Nog denk ik vaak aan Loekie en dan wellen mijn tranen op om de onschuld van het dier en om de tragiek, zo wijd verspreid, zo algemeen, die ons gebood afscheid te nemen van het liefste, van het dierbaarste......
Geplaatst in de categorie: dieren