Onze tweede "bomenwandeling" in Tilburg; 13 mei 2014
Op 13 mei j.l. zijn we weer op pad gegaan in Tilburg met onze beide gidsen en we waren getuige hoe de Forsythia zich wonderlijk en wondermooi met haar heldergele fragiele bloemen om de kloostermuur slingert, waarboven het kruisbeeld uittorent dat het kerkhof van de zusters flankeert en waarop ook mijn tante Augustina die ik gedurende haar laatste levensjaren vaak bezocht, voor altijd rust.....
Overigens is het stadspark van een ingetogen en serene schoonheid; het omringt het schoolgebouw dat daar in een laat zonnetje ligt te blinken en vanwaar ik eens in jeugdige onbezonnenheid en liefdesverdriet vluchtte, een onheilspellende toekomst tegemoet.
In de bomen amuseren zich op deze mooie voorjaarsavond vele vogels; zij kwetteren opgewekt en naar hartenlust en zingen een lieflijk lied.
De treurbeuk doet haar naam véél eer aan; elegant en majestueus drapeert zij haar takken vanuit de hoogte. Zij omsluiten zo een kleine, besloten, ronde binnenruimte. Het is alsof de monumentale boom een voornaam, aristocratisch en ondanks alles weldadig lijden, een moedig gedragen en wellicht zelfs geestverruimend verdriet, dat de grenzen van het hart openbreekt, wil symboliseren; zo lijkt het alsof de natuur ons een metafoor wil aanreiken; een troost, een bemoediging......
De stad, mijn geboortestad, blijkt oases te herbergen, onvermoede architecturale en natuurlijke vergezichten....
Geplaatst in de categorie: natuur
stadsnatuur
249
Geef je reactie op deze inzending: