De Christelijke Liefde miste haar doel.......

Overal is het leven te betrappen, overal doet het zich voor, in vele gedaanten....
Het was Eerste Paasdag. Een nieuwe zomer was aangebroken; een vroege zomer met een nieuw licht dat zo schitterend was, dat het leek alsof de lange jaren en dagen er niet geweest waren; ze waren hoe dan ook vervluchtigd, verdampt, tot ijlheid vergaan, teruggebracht tot schaduwen en schimmen die alleen nog bestaan in een rijk dat en in een wereld die niet meer tot de werkelijkheid behoren.
De lange tafels in het zaaltje van de voormalige MAVO, nu het domicilie van de Christelijke Vereniging, waren kennelijk voor niets gedekt, want gasten voor de Paasbrunch waren nauwelijks op komen dagen. Iedere onbezet gebleven plaats was voorzien van een broodje waarin een ei verstipt was, zoals vroeger op school, zoals ik mij herinner op iedere schoolbank, voor ieder meisje de handwerkmaterialen klaar lagen, als door een alwetende voorzienigheid daar neergelegd en voor een zeker doel bestemd.
Tot de weinige gasten van de Paasbrunch behoorde een jonge vrouw die een zwarte jruk droeg met schouderbanden die haar decolleté vrijlieten en die vast en zeker afkomstig was uit een kringloopwinkel of van een rommelmarkt.
Ze droeg een chagrijnige, ontevreden uitdrukking op haar gezicht die vermoedelijk veroorzaakt was door langdurig, hardnekkig ongeluk van voor de toeschouwer onduidelijke signatuur, zoals daar zijn de ongelukkige liefde, de geldnood, de verslaving, de eenzaamheid of wat dies meer zij.
Men zou de Christelijke Liefdel, die men naar eigen zeggen als weinig anderen rechtstreeks van Jezus Christus ontvangen had via een wonderbaarlijke Hotline met het Onbestemde, alleen voor hen gereserveerd, nu eens werkelijk gaan uitoefenen en gaan "botvieren" op wie men daarvoor in aanmerking wenste te laten komen; randfiguren, slachtoffers en gedupeerden die zelfs buiten de mazen van het vangnet van de toch zo rijkelijk aanwezige maatschappelijke voorzieningen vielen.
Een vrouwmens dat lange jaren naast me heeft voortgesukkeld als een trage, lusteloze dombo, tot onherroepelijke ruzies onze wegen scheidden, was plotseling eveneens opgedoken op de Paasbrunch en ze droeg een soort Griekse feestelijk versierde tuniek waarin haar borsten geprononceerd uitkwamen en die ik wel eens heb zien dragen door een Macedonische danseres tijdens een festival, boven een witte, zomerse legging. Ze was schijnbaar geheel vervuld van haar recente aankoop van enige zomerplanten die niet één keer afgeprijsd waren maar dubbel en haar geschreeuw hierover leek welhaast de uiting van een obsessie die merkwaardig genoeg eveneens plotseling, het karakter had aangenomen van een vreemdsoorig, alternatief soort helesleer, waarvan alle aanwezigen hoe dan ook doordrongen moesten worden en waarvoor zij discipelen wenste te werven.
De uitdrukking op het gezicht van de vrouw in de zwarte jurk werd, kennlijk door het gekrakeel van mijn vroegere vriendin nog chagrijniger en ze stapte op, evenals de andere gasten.
Het was goed en leuk bedoeld geweest van de Christelijke Brunch maar de bedeling en de Naastenliefde misten hun doel.....

Pasen brunch gasten brunch gasten

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 97