Hoog bezoek kwam niet

Burgemeester Krelis op bezoek bij het echtpaar Wout en Janneke en had een verzoek, en zei:
''Vanmorgen vroeg ging de telefoon op mijn bureau en kreeg ik de secretaris van het Kabinet aan de lijn. Ik schrok mij kapot, want morgen komt ook de minister president en de vrouwelijke minister van onderwijs hier naar toe, weet ik veel waarvoor. Willen jullie mij helpen, de beloning zit snor?''

''U kunt op ons rekenen burgemeester, hoe laat moeten we komen?''
''Kom maar om half tien, kunnen we eerst nog een borrel drinken. Goed, dan ga ik maar weer, want ik moet nog veel doen. Bedankt voor de koffie en dan zie ik jullie morgen wel, oh ik vergeet wat, ben jij goed in kroketten bakken, Janneke?''
''Dat is mijn specialiteit, hoeveel moeten er bereid worden?''
''Zeker een paar honderd want ook het volk rekent er op.''
''Geen probleem, komt voor elkaar, burgemeester.''

De burgemeester verliet de woning.
''Zeg Wout, wat stonk hij naar de drank, hé.''
''Ik mag dat wel, hij lust ze graag, net als ik.''
De volgende morgen stonden ze al vroeg op.
Na het ontbijt trok hij zijn butlerpak aan, een zwart kostuum, een vlinderdasje en glimmende zwarte schoenen en zij een lange gebloemde jurk.

''Kom we gaan, het is al bijna half tien. Op het plein voor het stadhuis waren al dorpelingen gearriveerd, omdat ze gehoord hadden, dat er hoog bezoek kwam. Vanavond zal het zeker drukker zijn, want dan komen ze allemaal, als er wat te smikkelen valt, want ze mochten hun burgemeester daarom erg graag. De burgemeester begroette de oudjes allerhartelijkst en gaf Janneke een handkus. Ze werd er verlegen van.

''Je ziet er leuk uit Janneke en dat zwarte fluwelen dames tasje past er mooi bij.''
Ze voelde zich opgelucht, gelukkig wist de burgemeester niet, dat ze dat tasje van Carla geleend had.
''Je weet waar de keuken is. Mijn secretaresse Chantal zal je helpen. Ze is een beetje kwaad op mij, omdat ze niet meer bij mijn thuis mag werken. Sinds mijn scheiding deed zij het huishouden, maar het werd te gek met haar. Ik lag nog niet in bed of ze kwam al naar me toe, dat ze het zo koud had. In plaats dat ze nog een deken uit de kast haalde, ging ze naast mij liggen.''

''Dat is toch fijn burgemeester, ik zou het wel weten'', zei Wout.
''Heb je hem weer'', zei Janneke.
''Ik was er niet blij mee beste mensen, want ze trok haar pyjama uit toen ze het warm kreeg en haalde mij aan. Ik sliep geen nacht meer, dat kon ik niet volhouden. Tijdens de vergaderingen op het stadhuis viel ik steeds in slaap met het gevolg, dat de raadsleden naar de kroeg gingen. Ik heb haar dus ontslagen van haar taak, ze mag nu weer op het stadhuis werken.

Janneke ging naar de keuken om de maaltijden voor te bereiden en de ballen gehakt te braden. Opeens kwam de burgemeester hijgend de keuken in rennen en riep:
''Stop maar met het eten voorbereiden, ze komen niet, er is een kabinetscrisis in Den Haag.
''Burgemeester, gaat het vanavond wel door?'', vroeg Janneke.
''Gelukkig wel en ik ben blij, dat ze niet komen, hoef ik ook niet een welkomstwoord te houden.''

''Waar is Wout eigenlijk, burgervader'', vroeg Janneke.
''Die heb ik terug gestuurd naar de tussenhandel van de drank, vragen of ze de voorraad terug willen nemen, dat doen ze wel. Wij zijn een goede klant van ze. Zeg heeft Wout het Wilhelmus nou goed in zijn kop, want de dirigent is ziek, nu zal hij het moeten doen.''

''Attenoje, daar vraagt u mij wat, ik denk het wel, want ieder morgen als hij uit bed komt begint hij daar mee, maar alleen het eerste couplet.''
''Dat is niet genoeg, hij moet er drie uit zijn hoofd kennen, dat heb ik hem gezegd, zal mij benieuwen.''
''Kent u het dan niet als burgemeester? U moet het zeker kennen, want u moest toch examen doen bij de commissaris van de koning.''

''Ja, dat is zo, maar dat ben ik al weer vergeten, mijn lijflied is, daar moet op gedronken worden, dat weet je toch wel.
Ze moest lachen en dacht, wat een idioot.
Chantal kwam de keuken binnen.
''Hallo Krelisie, gaat niet door hé, die hoge gasten, wat een mazzel en meteen kneep ze hem in zijn kont. Janneke zag dat en dacht, wat een sloerie.

Opeens een hoop geroezemoes, daar werd Wout ondersteund door twee mannen het stadhuis binnen gebracht, stom lazarus. Ze legden hem neer op een bank in de gang. Een bode bracht gauw een emmer, want hij gaf te kennen, dat hij moest kotsen, en dat deed hij ook.
Janneke werd gewaarschuwd en ging naar hem toe, en zei:
''Hé, schuinsmarcheerder wat heb je nou geflikt, je bent stomdronken, je moet vanavond de dirigent vervangen, want die is ziek.''

''Krijg allemaal de klere, breng me naar huis, ik wil pitten.''
Krelis kwam ook aangelopen en zag, dat Wout niet meer op zijn benen kon staan.
''Ook dat nog, wie moet nou het Wilhelmus dirigeren, kan jij het, schat?''
''Ik help u wel uit de brand, burgemeester, komt wel goed.''
Janneke ging gauw naar de veldwachter, waarvan ze wist ,dat hij het Wilhelmus uit zijn hoofd kon, en legde hem de situatie uit.

''Wilt u het doen veldwachter, dan zal ik zorgen voor een extra portie kroketten voor uw vrouw en kinderen, en voor u een fles jonge klare, er is toch genoeg.''
De veldwachter reageerde verheugd.
''Natuurlijk doe ik dat, beste vrouw.''
Wout werd met een handkar naar huis gebracht om zijn roes uit te slapen, Mien bakte de honderden kroketten en de veldwachter dirigeerde het Wilhelmus. Het werd een gezellige avond en Krelis was zeer tevreden, en bedankte Janneke en gaf haar 150 euro en twee flessen jenever.