Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

RHENA (eerste deel)

De oude juffrouw woonde alleen in een klein huisje, tussen akkers en bos gelegen.
Rhena had achter haar woning een lege varkensstal. Maar daar waren allang geen dieren meer in. De deur van die stal bleef altijd dicht, en op slot.
Op een mooie voorjaarsavond zat Rhena weer eens in het gezellige boerencafé. En maar babbelen met alle mensen, die druk op het land gewerkt hadden. Opeens... Een verschrikkelijk gekriebel aan haar hand, haar arm en schouder! Daarna was Rhena's neus helemaal verstopt. Ze kon niet eens meer niezen! Aan die neus wroeten, dat hielp niets. Terwijl de cafébezoekers haar verbaasd nakeken, rende ze naar buiten, naar huis toe.
Wanhopig zat de oude juffrouw in haar stoel heen en weer te wiebelen. Door de neus ademen lukte helemaal niet meer. Wat nu!?
Daar sprong een beestje uit Rhena's neus, op haar schoot. Een dwergmuis zat keurig rechtop, keek de vrouw heel smekend aan.
"Laat mij toch alsjeblieft in jouw neus blijven wonen," schenen die oogjes te vragen.
Rhena vond dat goed. De komende dagen liep ze voortdurend te hijgen en te puffen. Die dwergmuis had het reuze naar haar zin in dat warme holletje. Voorlopig kwam ze er niet meer uit. Toch bleef ze niet zo lang van dat woninkje gebruik maken.
Terwijl Rhena aan tafel koffie zat te drinken, sprong haar huisgenootje uit die neus, naast het schoteltje. En daar wipten acht roze babymuisjes uit het kleine lijfje.
"Nee, beestje. Nu kun jij met je kleintjes heus niet meer in mijn neus terug komen. Ik weet wel wat."
Rhena nam een naaimandje. Met wat wol maakte ze een mooi nestje voor het muizengezin. Ja, dat was heus naar de zin van moeder dwergmuis. De negen diertjes woonden veilig en gerieflijk in Rhena's naaimand. Na enkele weken tippelden moeder en acht jonge, volwassen dwergmuizen door de kamer.
Rhena kocht veel brood en kaas om de diertjes daar mee te voeren. Ofschoon de knaagdieren dit graag lustten, verlangden ze toch meer. En wat? Als Rhena 's avonds lekker lui in haar stoel zat, trok ze haar schoenen uit. De muizen likten aan haar tenen, aan de nagels. Dat vonden ze heerlijk. Rhena gunde haar huisgenootjes dat plezier ook.
"Weet je wat, ik zal het nóg veel meer naar hun zin maken," dacht de oude vrouw. "O zeg, ik draag nu nooit meer schoenen. Dan zullen mijn teennagels heel lang worden."
Zo gebeurde het. Wonderlijk genoeg groeiden Rhena's teennagels razend snel. Maar er werd ook aan gelikt en gezogen! De nieuwe dwergmuisjes hadden zelf ook weer jongen gekregen. Een legertje van dwergmuizen worstelde om aan de beurt te komen.
Maar Rhena kon steeds moeilijker lopen. Haar nagels bléven groeien. Hadden wezens van de voor ons onzichtbare wereld daar misschien iets mee van doen?
Rhena ging boodschappen doen. Op de weg struikelde ze voortdurend over haar eigen nagels. Telkens was het vallen en weer opstaan.
"Kom maar eens mee, dametje," sprak een medelijdende timmerman, die haar ontmoette.
Steunend aan zijn arm strompelde Rhena mee, naar de timmerwerkplaats. Rrrt, rrrt. De grote zaag deed nuttig werk. Rhena kon weer gewoon lopen en deed haar boodschappen.
Nu konden de dwergmuizen niet meer zo smakelijk aan die korte nagels likken. Medelijdend keek Rhena neer op haar diertjes, die teleurgesteld rondom haar stoel kropen. Maar de oude moedermuis, intussen al groot- en overgrootmoeder was slim. Ze kroop over Rhena's voet, tegen haar been op. En allemaal knabbelden ze naar hartenlust aan de korstjes vuil op Rhena's huid, Ja, de vrouw had zich een week niet meer gewassen. Daarom hadden de muizen ook een hele maaltijd, wat Rhena ook prettig vond.
"Ik zal mij nooit meer wassen!" nam ze zich voor. "Dan zullen mijn vriendjes de viezigheid steeds van mijn huid kunnen verwijderen."


(Wordt vervolgd)

Schrijver: Han Messie, 2 april 2019


Geplaatst in de categorie: dieren

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 77



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)