Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Samen Varen 2

Als ik ‘s avonds in mijn hut kom, ligt daar een cadeautje op bed, een globe en een allerliefst engeltje, gestopt in een hutkoffertje, helemaal geweldig en ik ben er dan ook heel blij mee, eveneens lag er een magazine, schitterend in al haar glorie, wat we die week konden verwachten. Dat was veel, heel veel.

Om 1 uur gingen we aan tafel, 45 dames die net als ik in hetzelfde schuitje zaten of gezeten hebben en langzaamaan leerde je wat mensen kennen. Wat ons verder die week zou overkomen, overtrof alles, echt alles. Wanneer je bedenkt dat er ongeveer 80 dames aan boord waren, is het verschil van 45 naar 80 - 35 en dat waren dus de vrijwilligsters.

De middag werd besteed aan het installeren van je hut, het uitpakken van de bagage was al door mijn dochter gedaan, dus daar hoefde ik niet meer naar om te kijken, kennis maken met mijn hutgenote, een lief mens en we druppelden naar de middag, konden vragen wat we wilden, bespreken bij de kapster, de schoonheidsspecialiste, of gewoon helemaal niks, dat kon ook, vermaken deden we ons toch wel.

Nog steeds het motto: niks moet, alles mag! In de mail die we vooraf kregen werd ook al gezegd, nou ja geschreven dan: geen dekbed of handdoeken mee te nemen, dat was allemaal aan boord! Ook al helemaal geweldig natuurlijk, dus je kwam je scheepshut binnen bij een opgemaakt bed en dat wilde weer zeggen dat alle vrijwilligers de dag ervoor zich al helemaal uit de naad gelopen hadden, want niet alleen dat, maar ook alle bevoorrading moest worden ingeladen!

De lunch was subliem. Je kon pakken wat je wilde, eten tot je rond was het was er allemaal, soms een extra kroket, een kaasbroodje of wat dan ook, alle dranken van water tot....jawel een pilsje bijvoorbeeld, niet dat ik dat dronk maar er waren een paar wereldmeiden die het ‘s avonds zalig vonden iets extra bij de koffie te nemen, dat mocht ook!

De rokers onder ons, tja die waren er ook, daar was een speciaal plekje voor op het achterdek, in een soort partytent, niet geheel afgesloten maar wel verwarmd met heaters, zodat je niet zat te kleumen, echter werd het zo hartstikke gezellig daar, dat ook de niet rokers zich bij die gezellige groep schaarden, waar werd gezongen, lied na lied! En als je moegezongen besloot naar bed te gaan, galmde het Welterusten door het schip, werd je meegetroond door een verpleeg-vrijwilligster die je met alles hielp, zelfs de welterusten kus werd niet vergeten!

Schrijver: An Terlouw, 10 november 2019


Geplaatst in de categorie: vakantie

5.0 met 1 stemmen 84



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Belinda
Datum:
11 november 2019
Prachtig omschreven, mocht het als vrijwilliger allemaal van dichtbij zien en voelen.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)