Terechtwijzing

Ze was, keurig en charmant gekleed, en was iets na 1 uur ‘s nachts van de Poelestraat in Groningen, waar ze een feestje had gehad bij vrienden, door de Peperstraat gelopen. De kortste weg naar huis. En in die aan het eind, toen nog enigszins naargeestige, uitgaansstraat was het gebeurd.
Ze was er op hardhandige wijze bruut aangerand.

Een groepje vrienden en vriendinnen die het nieuws hadden gehoord, schrokken erg en bespraken het.
De een zei: ‘Ik wil niks zeggen, maar waarom ging ze toch ook zo laat door die enge Peperstraat?’
Een ander zei: ‘Ja, ik snap dat ook niet zo. Heeft ze nou echt niet in de gaten dat ze een erg mooie meid is?’
Een derde meende: ‘Ik wil niks zeggen, maar zoals zij er ook bij loopt – korte rokken en soms van die geile hoge hakken. Het is gewoon uitdagend. Een sterk geurende bloem toch, waar wilde bijen maar wat graag op afkomen.’
Een vierde meende: ‘Het is een mooie meid, maar een beetje naïef, ze moet toch snappen dat ze zoiets dan misschien wel een beetje uitlokt.’

De vijfde schudde iedereen wakker en zei: ‘Verdorie, zijn jullie nu helemaal bedonderd. Jullie geven haar zo’n beetje de schuld van het gebeuren. Maar waarom heeft niemand voorgesteld om haar naar huis te begeleiden.
En het allerergste is dat jullie die schoft van een kerel totaal buiten jullie beschouwing en oordeel laten. Dat is de dader, daar ligt het probleem, niet bij haar.
Het werd beschamend stil.

... *naar het verhaal ‘De wijsheid van kritiek’ van Hilal Gibran. ...

aanranding schuld schoft hakken rokken

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.5 met 8 stemmen 146