Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Zo Zie Je Nog Eens Wat

Een half ingehouden vloek en daarna mijn constatering: 'Nou dat is dan een doodvonnis.' ’s Morgens had ik een bloedonderzoek laten doen en terwijl ik 's middags bij de kapper zat, kreeg ik een belletje van de huisarts - ze wou even langskomen voor een gesprekje. Foute boel dus. Het bleek dat ik de ziekte onder de leden had die leukigheid suggereert maar niks leuks brengt.
Goed anderhalf uur later lag ik op de spoedafdeling van het UMCG, want het was ook nog eens de acute vorm. Het was een keiharde klap voor m'n kop, maar de berusting omarmde me toch vrij snel.
Mijn wereld was zo’n vijftien jaar geleden al ingestort toen bleek dat ik een erfelijke hartspierziekte had.

Zelf zeg ik altijd maar het leven is een loterij. De te verdelen prijs – een ongeschonden vredig einde zonder kwalen – is slechts voor een enkeling weg gelegd. Natuurlijk is het zo dat de westerse mens gemiddeld steeds ouder wordt. Ondanks dat velen misschien ongezond leven, maar dankzij onze medici, die ons gelukkig steeds langer op de been weten te houden.
Maar goed daar lig je dan en je weet dat je misschien een lange tijd niets meer van de wereld te zien krijgt. Je mag de afdeling niet verlaten i.v.m. Corona en je algehele kwetsbaarheid. En toch, geloof het of niet, heb ik hier dingen gezien, die ik anders nooit te zien zou krijgen.
Ik heb gewandeld en gefietst in de Alberta Rockies, in Patagonië, in Bourgondië, Costa Rica, Nieuw Zeeland, Taiwan. Was echt waar in Parijs, waar ik nooit was geweest, maar veel charmanter is dan het destijds, toen ik er was, grauwe Londen.
Zelfs in Los Angeles, Sydney, maar wat me nu opeens te binnen schiet, er was niks uit Engeland, terwijl daar toch prachtige landschappen zijn. Misschien zijn er bij een volgende keer, enkele nieuwe aanvullingen. Heb echt waar over de Amsterdamse grachten gefietst, in Arnhem, door de Betuwe, de stad Groningen en of all places Almere. Heel veel plaatsen waar ik anders nooit zal komen. Nu niet en nooit niet.

Hoe dat nou kan en kon, zal ik uitleggen. Nee niet dat ik waanideeën opliep door de medicatie of droomde of zo, maar ze hadden hometrainer-apparatuur staan in de vorm van fietsen en een loopband, met een groot beeldscherm met daarop prachtige filmbeelden van de meest vreemde oorden, zoals uit mijn omschrijving blijkt. En echt het lijkt er een beetje op of je er zelf fietst of wandelt. Zoals gezegd op de soms meest afgelegen plekken waar je anders nooit zou komen.

Een wereldberoemde voetballende volksfilosoof zei ooit: ' ieder nadeel heb z'n voordeel.' Ik mijn geval leg ik het een en ander ook maar positief uit. Maar geloof me dit voordeel had ik natuurlijk liever niet gehad, het bijbehorende nadeel is me iets te groot.
Maar wie weet, Almere is me ook best meegevallen.

Schrijver: catrinus
Inzender: C.A. de Boer, 14 april 2021


Geplaatst in de categorie: ziekte

3.4 met 7 stemmen aantal keer bekeken 212

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Bet Weter, 4 jaar geleden
Geen pijlen op mijn boog deze keer. Veel sterkte toegewenst Catrinus
Karel Jong, 4 jaar geleden
Ingehouden opgeschreven na de schok van een diagnose. Met humor en relativeringsvermogen. Maar intussen vanuit een kwetsbare positie. Houd goede moed Catrinus. De behandelaars zijn top in die omgeving.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)